ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1
1. ای طایران قدس را عشقت فزوده بال‌ها
در حلقه سودای تو روحانیان را حال‌ها
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1
1. ای رستخیز ناگهان وی رحمت بی‌منتها
ای آتشی افروخته در بیشه اندیشه‌ها
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3
1. ای دل چه اندیشیده‌ای در عذر آن تقصیرها
زان سوی او چندان وفا زین سوی تو چندین جفا
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 4
1. ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما
ای درشکسته جام ما ای بردریده دام ما
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 5
1. آن شکل بین وان شیوه بین وان قد و خد و دست و پا
آن رنگ بین وان هنگ بین وان ماه بدر اندر قبا
بگریز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 6
1. بگریز ای میر اجل از ننگ ما از ننگ ما
زیرا نمی‌دانی شدن همرنگ ما همرنگ ما
بنشسته‌ام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 7
1. بنشسته‌ام من بر درت تا بوک برجوشد وفا
باشد که بگشایی دری گویی که برخیز اندرآ
جز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 8
1. جز وی چه باشد کز اجل اندررباید کل ما
صد جان برافشانم بر او گویم هنییا مرحبا
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 9
1. من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا
آن جام جان افزای را برریز بر جان ساقیا
مهمان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 10
1. مهمان شاهم هر شبی بر خوان احسان و وفا
مهمان صاحب دولتم که دولتش پاینده با
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 11
1. ای طوطی عیسی نفس وی بلبل شیرین نوا
هین زهره را کالیوه کن زان نغمه‌های جان فزا