رباعیات در دیوان اشعار مشتاق اصفهانی

1 ای آنکه ترا همیشه عصیان کار است و آنرا گوئی چه‌قدر و چه مقدار است

2 پرهیز کن از گنه بود گرچه قلیل اندک اندک چو جمع شد بسیار است

1 از کوی غم تو سینه ریشان رفتند یک یک ز جفای جورکیشان رفتند

2 گفتی که بگو چگونه ایشان رفتند جمع آمده بودند پریشان رفتند

1 هرگز ز کسی یار کسی فرد مباد سرگرم بدشمنان دم سرد مباد

2 در عشق اگر هزار درد دگر است باد آن همه دردها و این درد مباد

1 آن در مسجد که جسته‌ام حق ز نماز وین گوشه‌نشین که گشته‌ام محرم راز

2 اینها همه دام و مکر و تزویر بود جز می مخور و بغیر معشوق مباز

1 رفتی تو و اشک لاله‌گون دل من شد سلسله جنبان جنون دل من

2 چون گل که دمد ز خاک و خون دل من خرگاه برون زد از درون دل من

1 مشتاق جفای یار بهر من و تست خونخواری آن نگار بهر من و تست

2 در گلشن عشقش که پر است از گل و خار گل بهر خسان و خار بهر من و تست

1 شد صبح کاجابت بدعا وابندند حاشا که در فیض بدلها بندند

2 آمد شبنم فرود برخیز از خواب زان پیش که آبرا ز بالا بندند

1 امروز نکرده است اندیشه عشق جا در دل من چو در گلم ریشه عشق

2 از باده نداشت رنگ پیمان نه حسن روزی که شدم مست من از شیشه عشق

1 هرکس که بجرگ نکته سنجان باشد چون من نه خوش آهنگ و خوش‌الحان باشد

2 در باغ بود هزار بلبل اما زآن جمله یکی هزار دستان باشد

1 زاهد که بخون خوردن خلقست مدام باکش نبود نه از هلال و نه حرام

2 این طرفه که باشد او مسلمان تمام ما سوختنی کشتنی از یک دو سه جام