ماده تاریخ در دیوان اشعار مشتاق اصفهانی

1 حیف از سید محمد کامد از دور سپهر پرتو خورشید رویش عاقبت برطرف بام

2 رفت از این محفل برون و رفتنش احباب را کرد ز هر غم بکام و ریخت خون دل بجام

3 کوکب برج سیادت بود و میکردند کسب مهر و مه نور و ضیا از طلعت او صبح و شام

4 رونهفت از دور چرخ و از زوال کوکبش روز و شب سادات را شد قیر گون و نیل فام

1 صد دریغ از میرسیداحمد عالیجناب کامد او را شیشه هستی ز گدرون برزمین

2 چون برآمد زین گلستان و برنگ بوی گل شد بفردوس از نسیم لطف رب‌العالمین

3 گفت مشتاق از پی تاریخ فوت او که گشت سید عالیجنابی داخل خلد برین

1 آه که آخر کسوف کرده ز جور فلک مهر جهانتاب علم میرمحمدحسین

2 کرده غروب و نموده روز جهان را سیاه کوکب فضلش که داشت شعشعه نیرین

3 رفت زو فتاد از صفا محفل دانشوری کانجمن علم و فضل داشت ازو زیب و زین

4 رایت علمش که داشت لشکر دین را بپای گشت نگون و فکند غلغله در مشرقین

1 سیداحمد ز دور چرخ وارون چو رفت برون ز غصه دینی دون

2 گفت از پی تاریخ وفاتش مشتاق سیداحمد رفت ز دنیا بیرون

1 خادم که از ترانه دلکش درین چمن بودش چو غنچه گوش بر آواز هر گلی

2 چون رفت از حدیقه و از رفتنش فتاد در جرگ بلبلان نواسنج غلغلی

3 مشتاق خسته دل پی تاریخ رحلتش گفتا ز بوستان سخن رفت بلبلی

1 حیف از اسماعیل آن روشن دل صافی ضمیر کامد او را سنگ بر مینای هستی ناگهان

2 با دلی چون شیشه ساعت پر از گرد ملال بست بازرگانی عاقبت زین خاکدان

3 مرهم لطفی ندید از گیتی و با خویش برد لاله‌سان داغی که بردش بر جگر زین گلستان

4 بود از این گلزار فانی تنگدل ناگه رسید بر دماغ او شمیمی از بهشت جاودان

1 چه شد میرزا مهدی آن قطب دانش که بود او بهر علم عالم کلاهی

2 مکان در خم هستیش بود چندی فلاطون صفت آن حکیم الهی

3 نهان گشت آخر روان منیرش چو مهر از کسوف اجل در سیاهی

4 ز زندان تنگ بدن چون برآمد بصد شوق و شد جانب دوست راهی

1 هزار شکر که از نوشکفته گشت گلی زابر لطف الهی ز بوستان حسن

2 عطا نموده باو کودکی خدا که چو شمع زپرتو رخش افروخت دودمان حسن

3 زآفت این ثمر نارسیده ایمن باد که هست قوت دل و قوت روان حسن

4 جناب ایزدی از لطف نام او احمد ز تخت عرش رسانیده بر زبان حسن

1 شکر کز لطف الهی کرد تسخیر جهان همچو مهر از تیغ عالم‌گیر شاه دین‌پناه

2 شمع بزم افروز دولت ماه اوج سلطنت آفتاب برج حشمت سایه لطف‌اله

3 وارث ملک سلیمان صاحب تخت کیان ثانی صاحب قرآن شاه جهان طهماسب شاه

4 نافذالامری که گردون از ازل دارد بگوش حلقه بهر بندگیش از گوشوار مهر و ماه

1 شکرلله گشت از عون حق و امداد بخت ایروان مفتوح از تیغ شه صاحب قران

2 سایه برج الهی مهر برج خسروی وارث ملک سلیمان صاحب تخت کیان

3 کلب درگاه امیرالمؤمنین طهماسب شاه آنکه از بیمش فتد تب لرزه برشیر ژیان

4 آن شجاعت پیشه‌کز شمشیر او هنگام رزم هر طرف روی آورد صد جون خون گردد روان