مدایح و مراثی - مدایح و مراثی ابی الحسن علی الاکبر سلام الله علیه در دیوان کمپانی محمدحسین غروی اصفهانی

1 لسان حال لیلای جگر خون عقول ما سوی را کرده مجنون

2 بیا بلبل که تا با هم بنالیم که ما هجران کش و شورید حالیم

3 ز تو گل رفت وز ما گلعذاری تو را فریاد و ما را آه و زاری

4 تو را وصل گل دیگر امید است بهار دیر از بهر تو عید است

1 ای طلعت زیبای تو عکس جمال لم یزل وی غرۀ غرای تو آئینۀ حسن ازل

2 ای درۀ بیضای تو مصباح راه سالکان وی لعل گوهر زای تو مفتاح اهل عقد و حل

3 ای غیب مکنون را حجاب زان گیسوی پر پیچ و تاب وی سر مخزون را کتاب زان خط خالی از خلل

4 پیش قد دلجوی تو طوبی گیاه جوی تو ای نخلۀ طور یقین وی دوحۀ علم و عمل

1 شاه دین را بود شور محشر بر سر نعش شهزاده اکبر

2 ای شکیب دل آرام جانم ای روان تن ناتوانم

3 ای جگر گوشۀ مهربانم ای علی اکبرِ نوجوانم

4 تو همای حقیقت نشانی شاهباز بلند آشیانی

1 صبا برو تا بکوی جانان که تا کنی تر دماغ جانان

2 ببر بگلزار نوجوانان سلام این پیر ناتوان را

3 چه بگذری بر نهال اکبر نهال نوباوۀ پیمبر

4 بپای آن شاخۀ صنوبر ببوسه ای زنده کن روان را

1 بود هر گلی را بهار و خزانی خزان گل من بهار جوانی

2 بود شاخ گل سبز در هر بهاری گل من ز خون بدن ارغوانی

3 نه یک گل زمن رفته، یک بوستان گل نه یک نوجوان، یک جهان نوجوانی

4 جوانا توانائی من تو بودی بماندم من و پیری و ناتوانی

1 دل سنگ خاره شد خون ز غم جوان لیلی نه عجب که گشته مجنون دل ناتوان لیلی

2 ز دو چشم روشن شاه برفت یک فلک نور چه ز خیمه شد روان، با که ز تن روان لیلی

3 دل شاه خون شد از شور فراق شاهزاده ز نوای بانوان حرم و فغان لیلی

4 ز حدیث شور قمری بگذر که برده از دست دل صد هزار دستان غم داستان لیلی

1 دل ناتوان لیلی ز غم تو می‌گدازد چکند اگر نسوزد چکند اگر نسازد

2 تو سوار روی نی مادر دل کبابت از پی نه عجب اگر که در پای نی تو سر ببازد

3 تو اگرچه سر بلندی نظری بزیر پا کن که نظر بزیردستان به بزرگ می برازد

4 تو همای دولتی سایه فکن بر این ضعیفان که بزیر سایه ات سرو بلند سر فرازد

1 لسان حال لیلای جگر خون عقول ما سوی را کرده مجنون

2 بیا بلبل که تا با هم بنالیم که ما هجران کش و شورید حالیم

3 ز تو گل رفت وز ما گلعذاری تو را فریاد و ما را آه و زاری

4 تو را وصل گل دیگر امید است بهار دیر از بهر تو عید است

1 سیل غم حمله چنان کرد که آب از سر رفت نوجوان اکبر رفت

2 خشک لب با دل تفتیده و چشم تر رفت روح پیغمبر رفت

3 گلشن آل نبی ز آتش بیداد بسوخت سرو آزاد بسوخت

4 چمن فاستقم از باد فنا یکسر رفت نه که برگ و بر رفت

1 چون شد به میدان جلوه‌گر شهزاده اکبر پور پیمبر

2 آن عرصه شد چون سینۀ سینا سراسر الله اکبر

3 حسن ازل از غره اش نیکو نمایان چون ماه تابان

4 سر قدم در طره اش از دوش تا بر مکنون و مضمر