غزلیات در دیوان کمپانی محمدحسین غروی اصفهانی

1 اگر روزانه باشد یا شبانه ندارم جز نوای عاشقانه

2 پی دیدار رویش بخت بستم نه صاحب خانه را دیدم نه خانه

3 نهادم سر به صحرا همچو مجنون که از لیلی مگر یابم نشانه

4 زدم در راه عشقش سر به دریا چه میزد آتش عشقم زبانه

1 لوح دل را اگر از نقش خطا ساده کنی خویش را آینۀ حسن خدا داده کنی

2 تا نگردد دلت از نائرۀ عشق کباب طمع خام بود گر هوس باده کنی

3 خانه را پاک کن از غیر که یار است غیور پاک زیبندۀ پاکست که آماده کنی

4 تا ز خلوت نرود دیو، کجا شایان است هوس آمدن روی پریزاده کنی

1 گر سوی ملک عدم باز بیابی راهی شاید از سر وجودت بدهند آگاهی

2 تو گر از چاه طبیعت بدر آئی بیرون یوسف مملکت مصری و صاحب جاهی

3 در ره مصر حقیقت که هزاران خطر است نیست چون چاه طبیعت به حقیقت چاهی

4 تا به زندان تن و بند زن و فرزندی تو و آزادگی از ماه بود تا ماهی