رباعیات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 دل بست شود چو سرفرازد با تو تن بگدازد که در گدازد با تو

2 بی ساز شود هر که بسازد با تو نا باخته باید آنکه بازد با تو

1 سروی خواهم ز چرخ داری زندم گر گویم کاین مراست آری زندم

2 خواهم که گلی چینم خاری زندم از آهن مار کرده باری زندم

1 از بلبل نالنده تر و زارترم وز زرد گل ای نگار بیمارترم

2 از شاخ شکوفه سرنگون سازترم وز نرگس نوشکفته بیمارترم

1 تا خط چو دود تو دل از من بربود گر روی چو آتشت به من روی نمود

2 از ریختن آب دو چشمم ناسود آری نه عجب که آب چشم آرد دود

1 گر شاه به من چو شیر دندان خایست بر پیل نهند آنچه مرا بر بایست

2 در دوزخم و همچو بهشتم جایست کانجا باشم که پادشه را رایست

1 دانم که وفا ز دل برانداخته ای با آنکه مرا عدوست در ساخته ای

2 دل را ز وفا چرا بپرداخته ای مانا که مرا تمام نشناخته ای

1 آن مرد که در سخن جهانیست منم آن گوهر قیمتی که کانیست منم

2 آن تن که سرشته از روانیست منم آن گو که سرا پای زبانیست منم

1 آویخته در هوای جان آویزت بی رنگ شدم ز عشق رنگ آمیزت

2 خون شد جگرم ز غمزه خونریزت تا خود چکند فراق شورانگیزت

1 نالنده تر از نایم در قلعه نای همسایه ماه گشتم از تندی جای

2 نه طبع مرا به جای و نه دست و نه پای ای شاه جهان رحم کن از بهر خدای

1 مسعود چو دربند گرفتار شدی از فعل زمانه بر سر کار شدی

2 از مستی عز و ناز هشیار شدی در جمله ز خواب دیر بیدار شدی