ای خداوند عید روزه از مسعود سعد سلمان قصیده 302
1. ای خداوند عید روزه گشای
بر تو فرخنده شد چو فر همای
جهان را نباشد چنین از مسعود سعد سلمان قصیده 303
1. جهان را نباشد چنین روزگاری
که آراید او را چنان نامداری
ایا آنکه بر دلبران از مسعود سعد سلمان قصیده 304
1. ایا آنکه بر دلبران پادشایی
جهان همچو بستان تو باد صبایی
نه بر خلاص حبس ز از مسعود سعد سلمان قصیده 305
1. نه بر خلاص حبس ز بختم عنایتی
نه در صلاح کار ز چرخم هدایتی
گفتی که وفا کنم از مسعود سعد سلمان قصیده 306
1. گفتی که وفا کنم جفا کردی
وز خود همه ظن من خطا کردی
ای شاه شده ست از از مسعود سعد سلمان قصیده 307
1. ای شاه شده ست از تو جهان تازه جوانی
کز شادی و از لهو جدا نیست زمانی
گر چون تو به چینستان از مسعود سعد سلمان قصیده 308
1. گر چون تو به چینستان ای ترک نگارستی
پیوسته به چینستان ای ماه بهارستی
ای به رادی بلند از مسعود سعد سلمان قصیده 309
1. ای به رادی بلند ملک آرای
چشم بد دور از آن مبارک رای
ای ابر گه بگریی از مسعود سعد سلمان قصیده 310
1. ای ابر گه بگریی و گه خندی
کس داندت چگونه ای و چندی
با نصرت و فتح و بختیاری از مسعود سعد سلمان قصیده 311
1. با نصرت و فتح و بختیاری
با دولت و عز و کامگاری
گر چون تو به چینستان از مسعود سعد سلمان قصیده 312
1. گر چون تو به چینستان ای بت صنمستی
پشت شمنان خدمت او را بخمستی