قصاید در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 ای تاخته از غزنین ناگه زده بر سقسین چونان که به صید اندر بر کبک زند شاهین

2 در زیر عنان تو آن ابر فلک جولان در زیر رکاب تو آن برق نجوم آگین

3 بر باره چو گردون رانده همه شب چون مه کرده چو بنات النعش آن لشکر چون پروین

4 از جمع سرافرازان وز جمله کین داران پیش تو که پیچد سر یا با تو که ورزد کین

1 ای تیغ شاه موسم کارست کار کن وز خون کنار خاک چو دریا کنار کن

2 چون نام شهریار کن ایام شهریار یک سر زمانه بر اثر شهریار کن

3 از بهر عون و نصرت دین حیدرست شاه در دست او همه عمل ذوالفقار کن

4 چون باد خیز و آتش پیشکار برفروز چون ابر بارو و راه ظفر بی غبار کن

1 آفرین بر دولت محمودیان باد آفرین کافریدش زآفرین خویشتن جان آفرین

2 آفرین بر دولتی کش هر زمان گوید خدا آفرین باد آفرین بر چون تو دولت آفرین

3 چون نباشد آفرین ایزدی بر دولتی کش بود سیف دول یاری ده و دولت معین

4 قطب ملت سیف دین و دولت آن شاهی که هست دین او عالی چو دولت دولتش صافی چو دین

1 به نام ایزد بی چون به قصد حضرت سلطان ز هندستان برون آمد امیر و شاه هندستان

2 ملک محمود ابراهیم امیر عالم عادل که سیف دولت و دین است و عز ملت و ایمان

3 سر شاهنشه غازی پناه ملک ابوالقاسم که خورشید جلالست و سپهرش حضرت سلطان

4 همی راند او سوی حضرت به فیروزی و بهروزی کشیده رایت عالیش سر بر تارک کیوان

1 الا ای باد شبگیری گذر کن سوی هندستان که از فر تو هندستان شود آراسته بستان

2 به هر شهری که بگذشتی به آن شهر این خبر می ده که آمد بر اثر اینک رکاب خسرو ایران

3 ملک محمود ابراهیم بن مسعود محمود آنک چو او شاهی در این نسبت نیارد گنبد گردان

4 کشیده رایت عالی بر اوج آسمان از وی خجسته طلعت خسرو چو جام چارده رخشان

1 طبع هوا بگشت و دگرگونه شد جهان حال زمین دگر گشت از گشت آسمان

2 دور سپهر گشت رحاوی و چون رحا کافور سوده بارد بر باغ و بوستان

3 باد خزان همی جهد از هر طرف چو تیر تا گشت شاخ گلبن خم گشته چون کمان

4 تا آب همچو باده همی خورد شاخ گل چون روی مست لعل همی بود بوستان

1 مگر که هجران هست از چهار طبع جهان که چار طبع مرا داد هر زمان هجران

2 دلم پر آتش گردید و گشت دیده پر آب تنم چو باد سبک گشت و سر چو خاک گران

3 ببرد جانم جانان و زنده ماندم من که دید هرگز در دهر زنده بی جان

4 عجب نباشد اگر زنده ام که در تن من مرکب است ز هجران او چهار ارکان

1 تهنیت عید را چو سرو خرامان از در خرپشته اندر آمد جانان

2 بو یا زلفش به بوی عنبر سارا رنگین رویش به رنگ لاله نعمان

3 کرده به شانه دو تاه سیصد حلقه کرده به تنبول لعل سی و دو مرجان

4 مشک سیاهش به زیر حلقه مغفر سیم سپیدش به زیر عیبه خفتان

1 به سوی هند خرامید بهر جستن کین رکاب خسرو محمود سیف دولت و دین

2 گشاده چتر همایون چو آسمان بلند کشیده رایت عالی بر اوج علیین

3 قرار برده ز برنده خنجر هندی ز بهر آنکه دهد بوم هند را تسکین

4 ز عکس خنجر او آفتاب خیره شده ز سم مرکب او زلزله گرفته زمین

1 کرد همتای روضه رضوان ملک سلطان به دولت سلطان

2 ثقت الملک طاهربن علی آنکه گردون چو او نداد نشان

3 آن فلک همت ستاره محل آن قضا قوت زمانه توان

4 مهر او آب و کین او آتش خشم او درد و عفو او درمان