مثنویات در دیوان اشعار امیرخسرو دهلوی

1 مبارک روز شنبه گاه پیشین گه هنگامی است با انوار بیش این

2 جهان از چشمه خود روی شسته که و مه سبحه و سجاده جسته

3 مؤذن قامت خود بر کشیده جماعت صف به مسجد بر کشیده

4 ممالک گیر سلطان جهان بخت در آن ساعت برآمد بر سر تخت

1 به پرسیدم من از پیروزی بخت که ای رنگ تو از فیروزه گون سخت

2 ملک غازی که فتحش هم عنان بود، خبر گو بعد فیروزی چه سان بود؟

3 جوابم داد کاز فیروزمندی چو شد غازی ملک را سر بلندی

4 ز بعد شکر یزدان شد بر آن عزم که آید سوی دهلی از پی رزم

1 دلیری کاو صف مردان بدیده‌ست نه بازش، دیده در خواب آرمیده‌ست

2 گوی را زیبد اندر زیر، توسن که صف تیغ داند باغ سوسن

3 رود یک سر چو باد آن جا که یک سر چو برگ بید بارد، تیغ و خنجر

4 نیندازد، گر آید ببر و یا شیر چو نیلوفر، سپر، بر آب شمشیر