رباعیات کمال خجندی

1 گفتم چه خورم در طلبت گفت که خون گفتم چه بود حال دلم گفت جنون

2 گفتم که مرا کی بکشی گفت اکنون گفتم که ز قیدت بجهم گفت که چون؟

1 گفتم که چه خواهی که دهم گفت که جان گفتم که چه خواهی که دهی گفت امان

2 گفتم که چه گیری زبرم گفت کنار گفتم که چه داری چو تنم گفت میان

1 در ملک وجودم بجز از دوست مجو در خانه دل نیست کسی غیر از او

2 مانند کبوتر این دل شیدایم پر میزند و مدام گوید یا هو

1 گفتم چه زنم در غم تو گفت که آه گفتم چه کنم در پی تو گفت نگاه

2 گفتم که کجا روم ز دست غم تو گفتا که بتون و تنجه و آب سیاه

1 ما روی تو بینیم نبینیم به ماه تا روی تو بینم نبینم به ماه

2 راهی که رساند بتو ما را شب هجر با روی تو بینیم نبینیم به ماه

1 ای آیت کارگاه صنع صمدی چندی پی تکمیل در این کالبدی

2 هر روز که از زندگیت می گذرد گامی است بسوی جایگاه ابدی

1 ای آنکه تویی سوار در هر هنری از وعده اسب دادیم دی خبری

2 بی همتی است اسب تنهها بتو داد خواهیم روانه کرد اسبی و خری

1 ای گشته تو مشهور به شیرین سخنی در نقل رباعیات تو پنج منی

2 بربکر ربابیت چو بیند گوید کاندر غلطم که من توام یا تو منی

1 با قامتت ای لاله رخ سوسن بوی از جای رود چو آب سرو لب جوی

2 پیش رخ تو زسیلی باد صبا گل هم بطبانچه سرخ میدارد روی

1 زلف تو که داشت عادت دل شکنی میگفت به مشگ از پریشان سخنی

2 من با تو چنانم ای نگار چینی کاندر غلطم که من توام یا تو منی