گر گل نه بخدمتت ز جا برخیزد از کمال خجندی رباعی 13
1. گر گل نه بخدمتت ز جا برخیزد
بهر زدنش باد صبا برخیزد
گفتم که بده بوسه ای حور از کمال خجندی رباعی 14
1. گفتم که بده بوسه ای حور نژاد
زان تنگ دهان که هیچ ازویم نگشاد
گفتم که چه ریزد ز لبت گفت از کمال خجندی رباعی 15
1. گفتم که چه ریزد ز لبت گفت قند
گفتم که چه خیزدت ز مو گفت کمند
یاران چو ورق شکسته ما می‌جویند از کمال خجندی رباعی 16
1. یاران چو ورق شکسته ما می‌جویند
چو خامه یکی دو عیب ما می‌پویند
گفتم که چه شوم تیغ تو را از کمال خجندی رباعی 17
1. گفتم که چه شوم تیغ تو را گفت سپر
گفتم که ز تیرت چه کنم گفت حذر
گفتم که: به رویت چه کنم؟ از کمال خجندی رباعی 18
1. گفتم که: به رویت چه کنم؟ گفت: نظر
گفتم که: به کویت چه کنم؟ گفت: گذر
گفتم روزم گفت بدین روز از کمال خجندی رباعی 19
1. گفتم روزم گفت بدین روز مناز
گفتم که شبم گفت مکن قصه دراز
خط تو که خوانند خط ریحانش از کمال خجندی رباعی 20
1. خط تو که خوانند خط ریحانش
سنبل نکشد سر ز خط فرمانش
ای یار لطیف دلستان نازک از کمال خجندی رباعی 21
1. ای یار لطیف دلستان نازک
قیماغ و عسل بیار و نان نازک
بر گوش رسد همی نوا خوانی از کمال خجندی رباعی 22
1. بر گوش رسد همی نوا خوانی دل
جان بی خبر است از غم پنهانی دل
ای سرو اگر ترا چو طوبی خوانیم از کمال خجندی رباعی 23
1. ای سرو اگر ترا چو طوبی خوانیم
از سرکشیت بجای خود بنشانیم
ای مالک روح از چه ترسی ز از کمال خجندی رباعی 24
1. ای مالک روح از چه ترسی ز عدم
قدرت ز فنای جسم کی گردد کم