مقطعات کمال خجندی

1 دی عزیزی بعلاالدین گفت که ازین نکته شدستم غمناک

2 کانگه حافظ نبود خاک خورد همه اعضاش چو افتد به مغاک

3 بنده هم یاد بگیرد قرآن تا که در خاک نپوسد تن پاک

4 گفتم ای بنده مقبل تو مترس هرگز انگشت نپوسد در خاک

1 موریئی کان علا دین سازد گر کشد رود باشد امر محال

2 چاره آن ز پیر بنایی رفت شرمنده و بکرد سوال

3 پیر گفتا منت دهم تعلیم گر نگیرد طبیعت تو ملال

4 گفت موری همه کس را بی گلو کار کرده ام همه سال

1 شیر مردانه بگفتم پندیت روبهی باشی اگر بپذیری

2 برکس آن به که نگیری آهو که سگی باشی ار آهو بگیری

1 حافظ نیکخوان نیک نویس هرکه حق گویدت شنو سخنش

2 چنگ را بیش بر کنار مزن بسر خود که بر زمین نزنش

1 مرا هست اکثر غزل هفت بیت چو گفتار سلمان نرفته زیاد

2 که حافظ همی خواندش در عراق بلند و روان همچو سبع شداد

3 به بنیاد هر هفت چون آسمان کزین جنس بیتی ندارد عماد

1 طبع تو کمال کیمیایی است کز وی سخن تو همچو زر شد

2 دیوان تو دی یکی همی خواند دیدم که دهانش پر شکر شد

1 کسی کز عشق دولتمند گردد بیفزاید هزاران اعتبارش

2 نه بینی کو تعتش بلبل مست یکی مرغیست و میخوانی هزارش

1 کیسه مکن پر زر و سیم ای پسر کیسه برانند درین رهگذر

2 کیسه تهی باش و بیاسا کمال هر که تهی کیسه تر آسوده تر

1 حاجی کل از بر ما گر چه سوی قبله رفت نیست ازو حاشا و کلا عازم بیت الحرام

2 طاس بنگان را چو بازاری شنید اندر دمشق سر گرفت از سادگی بیچاره و شد سوی شام

1 چو بیتی به بیت خود نمدی خواستی گر چه آن سزاوار است

2 ای همچو شعرت چرا نمیدزدیم نمد خانقه که بسیار است

3 گر آگه نه ای ازین معنی که نمد هم ز جنس اشعارست