دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸] در ترانه‌های خیام (صادق هدایت) خیام نیشابوری

1 تا دست به اتفاق بر هم نزنیم، پایی ز نشاط بر سر غم نزنیم،

2 خیزیم و دمی زنیم پیش از دمِ صبح، کاین صبح بسی دمد که ما دَم نزنیم!

1 لب بر لب کوزه بردم از غایت آز، تا زو طلبم واسطهٔ عمرِ دراز،

2 لب بر لب من نهاد و می‌گفت به راز: می خور، که بدین جهان نمی‌آیی باز!

1 خیام، اگر ز باده مستی، خوش باش؛ با لاله‌رخی اگر نشستی، خوش باش؛

2 چون عاقبتِ کار جهان نیستی است، انگار که نیستی، چو هستی خوش باش.

1 فردا علم نفاق طی خواهم کرد، با موی سپید قصد می خواهم کرد،

2 پیمانهٔ عمر من به هفتاد رسید، این دم نکنم نشاط، کی خواهم‌ کرد؟

1 گردون نِگَری ز قدّ‌ِ فرسودهٔ ماست، جیحون اثری ز اشکِ پالودهٔ ماست،

2 دوزخ شَرَری ز رنجِ بیهودهٔ ماست. فردوس دمی زِ وقتِ آسودهٔ ماست.

1 عمرت تا کی به خود‌پرستی گذرد یا در پیِ نیستی و هستی گذرد

2 می خور که چُنین عمر که غم در پی اوست آن بِهْ که به خواب یا به مستی گذرد