بر چهرهٔ گُل نسیمِ نوروز خوش است، از خیام ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 13
1. بر چهرهٔ گُل نسیمِ نوروز خوش است،
در صَحنِ چمن رویِ دل‌افروز خوش است،
ساقی، گل و سبزه بس طربناک شده‌است، از خیام ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 14
1. ساقی، گل و سبزه بس طربناک شده‌است،
دریاب که هفتهٔ دگر خاک شده‌است؛
چون لاله به نوروز قدح گیر به دست، از خیام ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 15
1. چون لاله به نوروز قدح گیر به دست،
با لاله‌رخی اگر تو را فرصت هست؛
* هر گه که بنفشه جامه در رنگ زند، از خیام ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 16
1. * هر گه که بنفشه جامه در رنگ زند،
در دامنِ گل بادِ صبا چنگ زند،
برخیز و مخور غمِ جهانِ گُذران، از خیام ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 17
1. برخیز و مخور غمِ جهانِ گُذران،
خوش باش و دمی به شادمانی گذران
در دایرهِٔ سپهرِ ناپیدا غور، از خیام ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 18
1. در دایرهِٔ سپهرِ ناپیدا غور،
می نوش به خوشدلی که دور است به جور؛
از درسِ علوم جمله بگریزی بِهْ، از خیام ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 19
1. از درسِ علوم جمله بگریزی بِهْ،
و اندر سرِ زلفِ دلبر آویزی به،
ایّامِ زمانه از کسی دارد ننگ، از خیام ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 20
1. ایّامِ زمانه از کسی دارد ننگ،
کاو در غمِ ایّام نشیند دلتنگ؛
* از آمدنِ بهار و از رفتنِ دی، از خیام ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 21
1. * از آمدنِ بهار و از رفتنِ دی،
اوراقِ وجودِ ما همی‌گردد طی؛
زان پیش که نامِ تو ز عالَم برود از خیام ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 22
1. زان پیش که نامِ تو ز عالَم برود
می خور، که چو می به دل رسد غم برود؛
* ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم، از خیام ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 23
1. * ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم،
وین یک‌دمِ عمر را غنیمت شمریم؛
* تَن زن چو به زیرِ فَلَکِ بی‌باکی، از خیام ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 24
1. * تَن زن چو به زیرِ فَلَکِ بی‌باکی،
می نوش چو در جهانِ آفت‌ناکی؛