بر از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 13
1. بر چهرهٔ گُل نسیمِ نوروز خوش است،
در صَحنِ چمن رویِ دل‌افروز خوش است،
ساقی، از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 14
1. ساقی، گل و سبزه بس طربناک شده‌است،
دریاب که هفتهٔ دگر خاک شده‌است؛
چون از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 15
1. چون لاله به نوروز قدح گیر به دست،
با لاله‌رخی اگر تو را فرصت هست؛
* از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 16
1. * هر گه که بنفشه جامه در رنگ زند،
در دامنِ گل بادِ صبا چنگ زند،
برخیز از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 17
1. برخیز و مخور غمِ جهانِ گُذران،
خوش باش و دمی به شادمانی گذران
در از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 18
1. در دایرهِٔ سپهرِ ناپیدا غور،
می نوش به خوشدلی که دور است به جور؛
از از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 19
1. از درسِ علوم جمله بگریزی بِهْ،
و اندر سرِ زلفِ دلبر آویزی به،
ایّامِ از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 20
1. ایّامِ زمانه از کسی دارد ننگ،
کاو در غمِ ایّام نشیند دلتنگ؛
* از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 21
1. * از آمدنِ بهار و از رفتنِ دی،
اوراقِ وجودِ ما همی‌گردد طی؛
زان از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 22
1. زان پیش که نامِ تو ز عالَم برود
می خور، که چو می به دل رسد غم برود؛
* از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 23
1. * ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم،
وین یک‌دمِ عمر را غنیمت شمریم؛
* از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 24
1. * تَن زن چو به زیرِ فَلَکِ بی‌باکی،
می نوش چو در جهانِ آفت‌ناکی؛