ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت کسایی مروزی

1 چون که یکی تاج و بَساک ملوک باز یکی کوفتهٔ آسیاست

1 سزد که دو رخ کاریز آب دیده کنی که ریز ریز بخواهدت ریختن کاریز

1 مرا گفت بگیر این و بزی خرم و دلشاد و گر تنت خراب است بدین آب کن آباد

1 از راستی تو خشم وری دانم بر بام چشم سخت بود آژَخ

1 نان سیاه و خوردی بی چَربو و آنگاه مَه به مَه بود این هر دو

1 بیمارم از نهیب عقب رنجه درد ِ دلم گرفته و تبْ باده

2 بهتر شوم چو پیر به نام من تعویذکی نویسد آزاده