دیوان اشعار کسایی مروزی

1 ای طبع سازوار ، چه کردم تو را ، چه بود با من همی نسازی و دایم همی ژکی

2 وایدون فرو کشی به خوشی این می حرام گویی که شیر مام ز مادر همی مکی

1 از او بوی دزدیده کافور و عنبر وز او گونه برده عقیق یمانی

2 بماند گل سرخ همواره تازه اگر قطره ای زو به گل بر چکانی

3 عقیقی شرابی که در آبگینه درخشان شود چون سهیل یمانی

4 شود گونهٔ جام باده ز عکسش ملوّن چو از نور او لعل کانی

1 به جام اندر تو پنداری روان است و لیکن گر روان دانی روانی

2 به ماهی ماند ، آبستن به مریخ بزاید ، چون فراز لب رسانی

1 کفت گویی که کان گوهرستی کزو دایم کنی گوهر فشانی

2 چو جانت از جود و رادی کرد یزدان تو بیجان زنده بودن کی توانی ؟

1 از بهر که بایدت بدین سان شبگیر وز بهر چه بایدت بدینسان تف و تاب ؟