دوش عقلم که ترجمان از کمالالدین اسماعیل قصیده 23
1. دوش عقلم که ترجمان نست
پرده از پوشش نهان برداشت
1. دوش عقلم که ترجمان نست
پرده از پوشش نهان برداشت
1. ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش
با بندۀ خود در آی گه گاهی خوش
1. باور نکنی که خوب رویان یکسر
اندر پی زر شوند، آنک بنگر
1. از خواجه مرا اگر نوازش نبود
هجوش نکنم نه ز آنکه سازش نبود
کمالالدین اسماعیل یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 7 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای کمالالدین اسماعیل معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: کمالالدین اسماعیل فرزند جمالالدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی، معروف به خلاق المعانی (۵۶۸-۶۳۵ ه.ق) به اعتقاد بعضی آخرین قصیدهسرای بزرگ ایران است که در جریان حمله مغول و به دست آنان کشته شد. پدرش (جمالالدین عبدالرزاق اصفهانی) نیز از شعرای بزرگ ایران است.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار کمالالدین اسماعیل را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.