ندارد شش جهت چون این مثمن از کلیم مثنوی 13
1. ندارد شش جهت چون این مثمن
که باشد هفت چرخش زیر دامن
نشیمن که دید اینچنین دلپذیر از کلیم مثنوی 14
1. نشیمن که دید اینچنین دلپذیر
که در هفت اقلیم شد بی نظیر
کلید سخن را چو پیدا کنم از کلیم مثنوی 15
1. کلید سخن را چو پیدا کنم
در وصف دولتسرا وا کنم
دگر بخت از در یاری برآمد از کلیم مثنوی 16
1. دگر بخت از در یاری برآمد
بشهرستان عیشم رهبر آمد
زهی دلکش بنای چرخ پایه از کلیم مثنوی 17
1. زهی دلکش بنای چرخ پایه
جهان از آب و رنگت برده مایه
زهی دلربا قصر آراسته از کلیم مثنوی 18
1. زهی دلربا قصر آراسته
بدل بردن چرخ برخاسته
زهی از تو روی طراوت سفید از کلیم مثنوی 19
1. زهی از تو روی طراوت سفید
صفا را ز تو گرم کشت امید
زهی دلگشا قصر خاطرپسند از کلیم مثنوی 20
1. زهی دلگشا قصر خاطرپسند
ز کرسی تو شأن رفعت بلند
زهی دلنشین قصر خاطر فریب از کلیم مثنوی 21
1. زهی دلنشین قصر خاطر فریب
غم از دلربائی بسان شکیب
در دامن کوه عیش احباب از کلیم مثنوی 22
1. در دامن کوه عیش احباب
کامل آمد چو می به مهتاب
کسی را بخت چون بردارد از خاک از کلیم مثنوی 23
1. کسی را بخت چون بردارد از خاک
ره سیلاب را بندد ز خاشاک