مثنویات در دیوان اشعار کلیم

1 چو دست قضا نقش این جلد بست پر و بال طاووس در هم شکست

2 کتابش چو گوهر بود از شرف مناسب فتادست جلد از صدف

3 کند خرده کاریش را چون نگاه گذارد فلک عینک از مهر و ماه

4 چو خود را سزاوار این جلد دید صدف دامن از دست گوهر کشید

1 زهی دلنشین قصر آراسته به باغ جهان سرو نوخاسته

2 جهان از وجود تو دارد صفا که فانوس از شمع گیرد ضیا

3 متانت ز بنیاد تو خاک را ستونت عصا دست افلاک را

4 ز جام تو عینک نهد چرخ پیر چو بیند در احوال عالم بزیر

1 ازین دلگشا قصر عالی بنا سر اکبرآباد شد عرش سا

2 بودکنگرش از جبین سپهر نمایان چو دندان سین سپهر

3 شرافت یکی آیه در شان او سعادت در آغوش ایوان او

4 سجود در این سرای سرور کند سرنوشت بد از جبهه دور

1 خوشا هندوستان مأوای عشرت سواد اعظم اقلیم راحت

2 زخاک پاک او برداشتن کام چنان آسان که بردارد کسی گام

3 متاع خاطر جمع و دل شاد بسی ارزان بود در اکبرآباد

4 سوادش مشق کرده تخته خاک و زان تخته سبق خوانست افلاک

1 بمهمانی گوش ارباب هوش یکی قصه دارم بمن دار گوش

2 حدیثی سراسر بیان وقوع بگویم بتو از زبان وقوع

3 حدیثی درو پیر و برنا یکی بنقلش زبان قلمها یکی

4 زمردم من این نقل نشنیده ام من از دل شنیدم، دل از دیده ام

1 پیش رخ شه نه سپر شد حجاب پاره ابریست بر آفتاب

2 شاه جهان ثانی صاحبقران یک سپر از اسلحه اش آسمان

3 بندگیش فخر سران دیار گوش همه چون سپر حلقه دار

4 تیغ بروی فلک افراختست کاهکشان دست سپر ساختست

1 دگر بخت از در یاری برآمد بشهرستان عیشم رهبر آمد

2 ره و رسم جفاجویان دگر شد کسی کو بود رهزن راهبر شد

3 بگلزاریم طالع رهنما گشت که با خارش بود صد رنگ گلگشت

4 چه بستانی است دست عیش گلچین که شهری را زیک گل کرده رنگین

1 زهی از تو روی طراوت سفید صفا را ز تو گرم کشت امید

2 سرور دل و راحت جان توئی بعالم قدمگاه پاکان توئی

3 بوارستگی طبع همدم ز تست سبکباری اهل عالم ز تست

4 بسویت گذر هر که افکنده است لباس علایق ز بر کنده است

1 زهی دلکش بنای چرخ پایه جهان از آب و رنگت برده مایه

2 بهار بوستان آفرینش نظر باز جمالت چشم بینش

3 فتد عکست چو در آئینه صبح نگنجد مهر خور در سینه صبح

4 صفاپور از تو زیبا روزگارست بهار از پهلوی گل نامدار است

1 زهی دلنشین قصر خاطر فریب غم از دلربائی بسان شکیب

2 زدیوار تو عکس گلهای باغ نماید چو ز آئینه عکس چراغ

3 درون و برونت بسان حباب سراپا لطافت تمام آب و تاب

4 حباب مربع اگر دیده کس بدریای هستی تو باشی و بس