خاتمة الحیات - رباعیات در دیوان اشعار جامی

1 ای اشک که امشبم به رو افتادی در صحبت جانان نه نکو افتادی

2 من بودم و یار و خلوت اکنون شده ام حیران که تو از کجا فرو افتادی

1 بر حرف هنر خطی ز عیب اندرکش وز روی یقین نقاب ریب اندرکش

2 پا در دامان و سر به جیب اندرکش سر دل و جان به ستر غیب اندرکش

1 جامی روزی فلک به دادت برسد وز بند زمانه صد گشادت برسد

2 پای از سر خویش و کرسی از زانو کن تا دست به دامن مرادت برسد

1 جامی کمی زمانه از بیشی به در کار جهان واپسی از پیشی به

2 در هر امری عاقبت اندیشی به در عاقبت امور درویشی به

1 راه طلبم ز پای و پی خالی چند بزم طربم ز نای و نی خالی چند

2 پیمانه من زمانه پر خواهد کرد دستم ز قدح قدح ز می خالی چند

1 احمد که اجل به قتل او تیغ کشید وز دهر بجز زهر شهادت نچشید

2 آورد خرد برون چو این نکته شنید تاریخ وفات او ز مقتول شهید

1 دارم دلی از خون جگر مالامال کو قاصد باد صبح یا پیک شمال

2 کز پیر بلادیده کنعان فراق گوید خبری به یوسف مصر جمال

1 ای رشک شکر لب تو از لطف سخن هر دم به تو نو امید یاران کهن

2 کامم ز لبت همیشه شیرین بوده ست زابروی ترش کام مرا تلخ مکن

1 کی بنده ز لطف شاه خود بگریزد وز مایه عز و جاه خود بگریزد

2 جز سایه او نیست پناه دگرش حاشا که کس از پناه خود بگریزد

1 در راه طلب طالب و مطلوب نماند در بزم طرب راغب و مرغوب نماند

2 نیل فلک از موج قضا طغیان کرد در مصر بقا یوسف و یعقوب نماند