ای که افسانه این دیدهٔ تر می‌پرسی از جامی غزل 287
1. ای که افسانه این دیدهٔ تر می‌پرسی
حال این غرقه به خوناب جگر می‌پرسی
...
به سوی خویش مرا رخصت گذر ندهی از جامی غزل 288
1. به سوی خویش مرا رخصت گذر ندهی
وگر به خود گذرم فرصت نظر ندهی
...
شنیده ام که ز من یاد می کنی گاهی از جامی غزل 289
1. شنیده ام که ز من یاد می کنی گاهی
خوش آن گدا که گهی یاد او کند شاهی
...
می زند راه دلم شکل سهی بالایی از جامی غزل 290
1. می زند راه دلم شکل سهی بالایی
که نمی بینمش از سروقدان همتایی
...
داغ جفا که برکسان زآتش کین خود نهی از جامی غزل 291
1. داغ جفا که برکسان زآتش کین خود نهی
کاش به جان عاشق بی دل و دین خود نهی
...
ای شهره در زمانه به شیرین شمایلی از جامی غزل 292
1. ای شهره در زمانه به شیرین شمایلی
تعویذ بند حسن تو چرخ حمایلی
...
هرگز ای شوخ سوی خسته دلی دیدی نی از جامی غزل 293
1. هرگز ای شوخ سوی خسته دلی دیدی نی
حال عشاق جگرسوخته پرسیدی نی
...
منم به کنج خرابات عشق شیفته حالی از جامی غزل 294
1. منم به کنج خرابات عشق شیفته حالی
شراب جرعه دردی قدح شکسته سفالی
...
نگارا بر گرفتاران ببخشای از جامی غزل 295
1. نگارا بر گرفتاران ببخشای
خدا را بر گرفتاران ببخشای
...
هر روز که در میدان چوگان زدن آغازی از جامی غزل 296
1. هر روز که در میدان چوگان زدن آغازی
بس کس که کند پیشت چون گوی سراندازی
...