سلسلةالذهب - دفتر اول در هفت اورنگ جامی

1 قال خیرالوری علیه سلام انما الناس هجع و نیام

2 فاذا جائهم و ان کرهوا سکرة الموت بعدها انتبهوا

3 آدمیزاده در مبادی حال پی نفس و هوا رود همه سال

4 غیر تن پروری ندارد خوی سوی دانشوری نیارد روی

1 داشت در ده مقام بیوه زنی تازه رویی و نازنین بدنی

2 بود در کنج خانه مالامال یک دو خم روغنش چو آب زلال

3 روزی افتاد حاجتش که به شهر برد آن وز بهاش گیرد بهر

4 کرد ازان پر دو خیک و بر خر بست جست بالا و در میانه نشست

1 حسرت از جان او برآرد دود وان زمان حسرتش ندارد سود

2 بس که ریزد ز دیده اشک ندم غرق گردد ز فرق تا به قدم

3 و آب چشمش شود در آن شیون آتشش را به خاصیت روغن

4 کاش این گریه پیش ازین کردی غم این کار پیش ازین خوردی

1 ای به مهد بدن چو طفل صغیر مانده در دست خواب غفلت اسیر

2 پیش ازان کت اجل کند بیدار گر نمردی ز خواب سر بردار

3 چون در مدح عاشقان سفتند تتجافی جنوبهم گفتند

4 چه نهی تن به بستر و بالشت سر برآور که زشت باشد زشت

1 پاسخش داد کای سلیم القلب کرده دهر از تو فهم و دانش سلب

2 بلکه هرگزتو را نبوده ست آن کز تو گویم کس ربوده ست آن

3 سالها شد که راکب اویی قصه او ز من چه می جویی

4 به گزافی که بر زبان دو سه یار راندم از بهر گرمی بازار

1 گوش بر مدح مدح گو کم نه بلکه احث التراب فی وجهه

2 مدح گوی تو در برابر تو خاک ادبار ریخت بر سر تو

3 هر چه بر تو ز نفس شورانگیز ریخت بردار و بر رخ او ریز

4 پیش خیر بشر نکو سیری کرد روزی ستایش دگری

1 پور عبدالملک به نام هشام در حرم بود با اهالی شام

2 می زد اندر طواف کعبه قدم لیکن از ازدحام اهل حرم

3 استلام حجر ندادش دست بهره نظاره گوشه ای بنشست

4 ناگهان نخبه نبی و ولی زین عباد بن حسین علی

1 چون هشام آن قصیده غرا که فرزدق همی نمود انشا

2 کرد از آغاز تا به آخر گوش خونش اندر رگ از غضب زد جوش

3 بر فرزدق گرفت حالی دق همچو بر مرغ بینوا عقعق

4 ساخت در چشم شامیان خوارش حبس فرمود بهر آن کارش

1 قصه مدح بوفراس رشید چون بدان شاه حق شناس رسید

2 از درم بهر آن نکو گفتار کرد حالی روان ده و دو هزار

3 بوفراس آن درم نکرد قبول گفت مقصود من خدا و رسول

4 بود ازان مدح نی نوال و عطا زانکه عمر شریف را ز خطا