خردنامه اسکندری در هفت اورنگ جامی

1 چو خامش شد آن پیر یزدان شناس نهاد آن دگر یک سخن را اساس

2 که ای بانوی این مسدس سرای نیارد چو تو بانویی کس به جای

3 سکندر گرت تافت دامن ز کف خداوند وی بادت از وی خلف

4 تسلی کسی را دهد حق شناس که در حق یزدان بود ناسپاس

1 حکیم دوم چون لب از نطق بست سیم این شکر طوطی آسا شکست

2 که ای عرش بلقیس فرش درت مه و مهر ازان خشت سیم و زرت

3 سکندر اگر عمر بر باد داد به اقبال تو ملکش آباد باد

4 رسد بانگ ازین طارم زرنگار که سخت است داغ جدایی ز یار

1 ازین گفت و گو چون سیم لب بدوخت چهارم چراغ نصیحت فروخت

2 نخست از دعا کرد آغاز پند که ای با خرد پند بخرد پسند

3 چو ایزد به دل تخم صبرت نهاد بر این کشت بارنده ابرت نهاد

4 هر آن مضطرب کش نه آرامش است به آرامشش آخر انجامش است

1 حکیم چهارم چو گفت آنچه گفت ز باغ دل پنجم این گل شگفت

2 که ای گلبن باغ شاهنشهی که مانده ست دامانت از گل تهی

3 اگر کرد گل سست پیوندیی به یاد ویت باد خرسندیی

4 کسی را که شد میوه دل ز دست ز فوت گلی شاخ عیشش شکست

1 چو آن در پس ستر عصمت مقیم شنید آنچه بشنید از هر حکیم

2 بر ایشان در معذرت باز کرد به پرده درون این نوا ساز کرد

3 که ای رازدانان دانش پژوه گشاینده مشکل هر گروه

4 بنای خرد را اساس از شماست دل بخردان حق شناس از شماست

1 پی راحت جان آگاه خویش مهیا کند توشه راه خویش

2 فن خویش نیکی کن ای نیک زن که به گر بود نیک زن نیک فن

3 همه کارها را به یزدان گذار که بیرون ز تقدیر او نیست کار

4 سکندر به شاهی ازو راه یافت به توفیق او جان آگاه یافت

1 چو سرچشمه فیض اسکندری کزو بود همچون صدف گوهری

2 در آن کاغذی کز ارسطو رسید بسی داروی صبر پیچیده دید

3 ز داروی او دفع تیمار کرد دوای دل و جان بیمار کرد

4 بلی شربتی بود آن معنوی به وی از شفاخانه عیسوی

1 رباطیست گیتی دو در ساخته پی رهروان رهگذر ساخته

2 یکی می رسد وان دگر می رود ولیکن به خون جگر می رود

3 ازین رفتن و آمدن چاره نیست دل کیست زین غم که صد پاره نیست

4 رباط ار چه باشد سراسر سرور اقامت در او باشد از راه دور

1 سراسیمه ای خانه در بلخ داشت که بر مردگان گریه تلخ داشت

2 در آن شهر بی گریه کم زیستی به خون بهر هر مرده بگریستی

3 به هر حلقه غم که پرداختی از اشک چو لعلش نگین ساختی

4 نصیحتگری گفت با او نهفت که ای هر کس از حال تو در شگفت

1 بیا جامی ای عمرها برده رنج ز خاطر برون داده این پنج گنج

2 شد این پنجت آن پنجه زور یاب کزو دست دریا کفان دیده تاب

3 عجب اژدهاییست کلک دو سر که ریزد برون گنجهای گهر

4 کند اژدها بر در گنج جای ولی کم بود اژدها گنج زای