یوسف و زلیخا در هفت اورنگ جامی

1 درین فیروزه کاخ دیر بنیاد عجب غافل نهاد است آدمیزاد

2 نباشد دأب او نعمت شناسی نداند طبع او جز ناسپاسی

3 به نعمت گر چه عمری بگذراند نداند قدر آن تا در نماند

4 بسا عاشق که بر هجران دلیر است به آن پندار کز معشوق سیر است

1 چو در زندان مغرب یوسف مهر نهان کرد از زلیخای فلک چهر

2 زلیخای فلک را چهره شد گم ز مهر یوسف اندر اشک انجم

3 زلیخا را غم یوسف چنان کرد که از اشک شفق گون خونفشان کرد

4 شفق را شد ز اشک او جگر خون وز آن خون دامن گردون جگرگون

1 شب آمد عاشقان را پرده راز شب آمد بی دلان را غصه پرداز

2 توان بس کار در شبگیر کردن که روزش کم توان تدبیر کردن

3 زلیخا چون غم شب بگذرانید نه غم بل ماتم شب بگذرانید

4 بلا و محنت روز آمدش پیش صد اندوه جگرسوز آمدش پیش

1 ز مادر هر که دولتمند زاید فروغ دولتش ظلمت زداید

2 به خارستان رود گلزار گردد گل از وی نافه تاتار گردد

3 چو ابر ار بگذرد بر تشنه کشتی شود از مقدمش خرم بهشتی

4 چو باد ار در رود در تازه باغی فروزد از رخ هر گل چراغی

1 چو باشد خوشه خشک و گاو لاغر بود از سال تنگت قصه آور

2 نخستین سال های هفتگانه بود باران و آب و کشت و دانه

3 همه عالم ز نعمت پر برآید وز آن پس هفت سال دیگر آید

4 که نعمت های پیشین خورده گردد ز تنگی جان خلق آزرده گردد

1 درین دیر کهن رسمیست دیرین که بی تلخی نباشد عیش شیرین

2 خورد نه ماه طفلی در رحم خون که آید با رخی چون ماه بیرون

3 بسا سختی که بیند لعل در سنگ که خورشید درخشانش دهد رنگ

4 شب یوسف چو بگذشت از درازی طلوع صبح کردش کارسازی

1 دلی کز دلبری ناشاد باشد ز هر شادی و غم آزاد باشد

2 غم دیگر نگیرد دامن او نگردد شادیی پیرامن او

3 اگر گردد جهان دریای اندوه برآرد موجهای غصه چون کوه

4 ازان نم دامن او تر نگردد ز اندوهی که دارد برنگردد

1 زلیخا را ز تنهایی چو جان کاست به راه یوسف از نی خانه ای خواست

2 بدو کردند نی بستی حواله چو موسیقار پر فریاد و ناله

3 چو کردی از جدایی ناله آغاز جدا برخاستی از هر نی آواز

4 چو از هجر آتش اندر وی گرفتی ز آهش شعله در هر نی گرفتی

1 نداند عاشق بیدل قناعت فزاید حرص وی ساعت به ساعت

2 دو دم نبود به یک مطلوبش آرام به هر دم در طلب برتر نهد گام

3 چو یابد بوی گل خواهد که بیند چو بیند روی گل خواهد که چیند

4 زلیخا کرد بعد از ره نشینی هوای دولت دیدار بینی

1 ازان خوشتر چه باشد پیش عاشق که گردد یار نیک اندیش عاشق

2 به خلوتگاه رازش بار یابد ز بارش سینه بی آزار یابد

3 به پیش او نشیند راز گوید حکایت های دیرین باز گوید

4 ز غوغای سپه چون رست یوسف به خلوتگاه خود بنشست یوسف