قطعات در دیوان اشعار جلال عضد

1 آفتابی که بنده سرگردان نام او را چو ذرّه در طلب است

2 زلف بر رخ نهاد و من گفتم سر خورشید در کنار شب است

1 ای جوادی که به یک بخشش دست زادۀ تست حاصل بحر و دفین خانه کان در گرو است

2 دست تنگی من امروز بدان جای رسید که به یک روزه کفافم دل و جان در گرو است

3 هرچه در خانۀ من بود نهادم به گرو کوزه آب چه باشد که به نان در گرو است

4 به جو و کاه که الب ته از آن نیست گزیر زین و آلت همه با تنگ و عنان در گرو است

1 بر معشوقم آمد رکن فصّاد ز ساق نازک دلخواه رگ زد

2 بزد بر یک رگ او نیش و گویی مرا آن نیش بر پنجاه رگ زد

1 خداوند! تویی ک اوراد مدحت بر افلاک و عناصر فرض باشد

2 به جنب سرعت عزم عنانت سما سنگین عنان چون ارض باشد

3 برون است از کمیّت جودت آری غرض عاری ز طول و عرض باشد

4 غرض از مایۀ تصدیع بیت است که بر رأی منیرت عرض باشد

1 آن کس که به ظلمت دو گیسو خورشید منوّر از ره افکند

2 با ما سخنی بگفت و دل را از ما بربود و در چَه افکند

3 دیدیم سر وفا ندارد گرچه سر طرّه بر مه افکند

1 مولنا مادر فرزندانت پسران ناکس و دون می زاید

2 مستحاض است که فرزندان را این چنین غرقه به خون می زاید

3 ...س او بند همی باید کرد که ازو جمله جنون می زاید

4 ...س چنین گنده نمی زاید کس او مگر از ره کو... می زاید

1 در میان آر می که نام بتی ست عقل هر کس ز کنه آن قاصر

2 اوّل اوّل است اوّل او آخر اوست آخر آخر

1 از مرد بخیل نیست طرفه کاو سر بنهد برابر مال

2 لیکن ز کریم بس عجب بُود کاو سر بنهاد بر سر مال

1 تشنه گشتم به راه کعبه شبی قحط بود آب و من بترسیدم

2 رهبری را که بود نام عماد از همه رهبرانش بگزیدم

3 پیشش افکندم و من از پی او راست مانند باد پوییدم

4 شب تاریک راهبر گم شد من به تنها بسی بگردیدم

1 ای وزیر جهان به فرزندان التفاتی نمی کنی چندان

2 پسرت هر کجا که بیند...یر از شعف در زند بدو دندان

3 دخترت را به کو... همی... ایند کاین بود عادت خردمندان

4 در پی ما فتاده اند از آنک ...یر ما هست سخت چون سندان