آفتابی که بنده سرگردان از جلال عضد قطعه 1
1. آفتابی که بنده سرگردان
نام او را چو ذرّه در طلب است
ای جوادی که به یک بخشش دست زادۀ از جلال عضد قطعه 2
1. ای جوادی که به یک بخشش دست زادۀ تست
حاصل بحر و دفین خانه کان در گرو است
بر معشوقم آمد رکن فصّاد از جلال عضد قطعه 3
1. بر معشوقم آمد رکن فصّاد
ز ساق نازک دلخواه رگ زد
خداوند! تویی ک اوراد مدحت از جلال عضد قطعه 4
1. خداوند! تویی ک اوراد مدحت
بر افلاک و عناصر فرض باشد
آن کس که به ظلمت دو گیسو از جلال عضد قطعه 5
1. آن کس که به ظلمت دو گیسو
خورشید منوّر از ره افکند
مولنا مادر فرزندانت از جلال عضد قطعه 6
1. مولنا مادر فرزندانت
پسران ناکس و دون می زاید
در میان آر می که نام بتی ست از جلال عضد قطعه 7
1. در میان آر می که نام بتی ست
عقل هر کس ز کنه آن قاصر
از مرد بخیل نیست طرفه از جلال عضد قطعه 8
1. از مرد بخیل نیست طرفه
کاو سر بنهد برابر مال
تشنه گشتم به راه کعبه شبی از جلال عضد قطعه 9
1. تشنه گشتم به راه کعبه شبی
قحط بود آب و من بترسیدم
ای وزیر جهان به فرزندان از جلال عضد قطعه 10
1. ای وزیر جهان به فرزندان
التفاتی نمی کنی چندان
مدح تو گفتم و چو بود دروغ از جلال عضد قطعه 11
1. مدح تو گفتم و چو بود دروغ
من پشیمان شدم از آن گفتن
پیشوای زمانه زین الدّین از جلال عضد قطعه 12
1. پیشوای زمانه زین الدّین
سرور اهل روزگاری تو