ابیات پراکنده ایرج میرزا

1 آنکو به روز مهتری از دوستان گردد بری ناآدمی گر بشمری اندر شمار آدمش

2 دارد وطن فریاد ازو کام اجانب شاد ازو اینسان رود بر بادازو گر بسپری ملک جمش

3 نگذاشت باقی مدخلی نه معدنی نه جنگلی افزون طلب نبود بلی شاید اگر گیرد کمش

1 بر دشمنان شمردم عیب نهانی خویش خود را خلاص کردم از پاسبانی خویش

1 دست در حلقۀ هوی تو کنم بوسه‌ای بر سر و روی تو کنم

1 شب عید عُمَر به قول زنان من در این خانه بوده ام مهمان

1 طبعم نشاط کرد به انشاد این غزل در اقتفا به خواجۀ کابینه ساز کن

2 دیدی کفیل خارجه را چون وزیر کرد آن موی ریسمان کن و گنجشک باز کن

3 یا خود مدیر خارجه را چون کفیل ساخت آن گربه را به قوۀ شخصی گراز کن

4 ما بی دلان ز خاطر تو محو گشته ایم ای بر قبیلۀ دل و دین ترکتاز کن

1 ای به درگاه تو نیاز همه کرم تست چاره ساز همه

2 اگر از چهره پرده برداری به حقیقت کشد مجاز همه

3 مه وشان مظهر جمال تواند بهر آن می کشیم ناز همه

1 به انگشتان پا از زیر کرسی ز کس ها کرده ام احوال پرسی