ابیات پراکنده ایرج میرزا

1 اَمرَدی رفت تا نماز کند کرد کون سفید خود بالا

2 فاسقی زود جست بر پشتش گفت سبحان ربی الأَعلی

1 کو خدا کیست خدا چیست خدا بی جهت بحث مکن، نیست خدا

2 آن که پیغمبر ما بود همی ما عَرَفناک بفرمود همی

3 تو دگر طالب پرخاش مشو کاسۀ گرم تر از آش مشو

4 آنچه عقل تو در آن ها مات است تو بمیری همه موهومات است

1 دست حافظ به در از جامۀ خواب هشته در دست یکی جام شراب

1 افسارش از بریشم و پالان ز مخملست هر چند بد صدا است ولیکن مجللست

1 حضرت اقدس والا ایرج با همه راست بُوَد با ما کج

1 این عکس که بر عکس خودم زیبا شد تقدیم حضور حضرت والا شد

1 نیست جهان جز همین که با تو بگویم روز و شبانی به یکدگر شده پیوند

2 خلق جهان هم اگر تو نیک بسنجی هیچ برون نیستند از این گُرۀ چند

3 یاقوی ظالمند و عاجز مظلوم ............................

4 عده‌ای از آنچه می‌ندارد غمگین عدۀ دیگر از آنچه دارد خرسند

1 این هلال ابرو دو سال بعد ماهی می‌شود در میان گلرخان صاحب کلاهی می‌شود

2 خلق می‌گویند مستوفی الممالک آدمست در میان خلق گاهی اشتباهی می‌شود

1 تا خدا تَرکِ خدایی گوید وز خدایش جدایی جوید

2 ول کند کرسی و عرش و همه را کم کند از دو جهان همهمه را

3 خشگ گردد به رگ هستی خون لغو گردد عمل کن فیکُون

4 راه یابد به فلک غمازی انجمن سازی و پارتی بازی

1 خواهد اینک ز جناب تو بار بندۀ ناچیز تو عبدالحمار !