رباعی‌ها ایرج میرزا

1 اکنون که هوای ری به سر دارم و بس ملبوس همین پوست به بردارم و بس

2 ز اسباب سفر که جمله مردم دارند من بنده همین عزم سفر دارم و بس

1 دیروز چه گُلهای جهان افروزی امروز چه سرمای گلستان سوزی

2 آرندۀ بَرد و آفرینندۀ وَرد روزی آن طور می پسندد روزی

1 آمد به چمن برف شگرف خنکی در قور که دید همچو برف خنکی

2 ناگه ز دل غنچه برون آمد برف چون از دهن ملیح حرف خنکی

1 هر وقت که دیدی غَضَبت رو آورد از یک تا صد شماره کن ای سره مرد

2 در ضمن شماره عقلت آید سر جای دیگر نکنی آنچه نمی باید کرد

1 ای دوست به ذات حق تعالی سوگند کز هجر تو ساعتی نیم من خرسند

2 وز یاد تو هیچ گه تغافل نکنم تا حشراگر برند بندم از بند

1 دیدیم بسی چون تو درین عمر قلیل کز کبر چو پشه بود در چشمش پیل

2 ریشش بدمید و شد گدای سر کوی آری از ریش می شوند ابن سبیل