ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 شیندم بیتکی از مرد پیری کهن فرزانهٔ روشن ضمیری

2 اگر خود را بناداری نگه داشت دو گیتی را بگیردن فقیری

1 نهان اندر دو حرفی سر کار است مقام عشق منبر نیست ، دار است

2 براهیمان ز نمرودان نترسند که عود خام راتش عیار است

1 من و تو از دل و دین نا امیدیم چوبوی گل ز اصل خود رمیدیم

2 دل مامرد و دین از مردنش مرد دو تامرگی بیک سود اخریدیم

1 نهان اندر دو حرفی سر کار است مقام عشق منبر نیست ، دار است

2 براهیمان ز نمرودان نترسند که عود خام راتش عیار است

1 مقام شوق بی صدق و یقین نیست یقین بی صحبت روح الامین نیست

2 گر از صدق و یقین داری نصیبی قدم بیباک نه کس در کین نیست

1 اگر اینب و جاهی از فرنگ است جبین خود منه جز بر در او

2 سرین را هم بچوبش ده کهخر حقی دارد به خر پالان گر او

1 دل بیگانه خوزین خاکدان نیست شب و روزش زدورسمان نیست

2 تو خود وقت قیام خویش دریاب نماز عشق و مستی را اذان نیست

1 چه پرسی از نماز عاشقانه رکوعش چون سجودش محرمانه

2 تب و تاب یکی الله اکبر نگنجد در نماز پنجگانه

1 سجودیوری دارا و جم را مکن ای بیخبر رسوا حرم را

2 مبر پیش فرنگی حاجت خویش ز طاق دل فرو ریز این صنم را

1 فرنگی رمز رزاقی بداند به این بخشد از آن وا می‌ستاند

2 به شیطان آنچنان روزی رساند که یزدان اندرآن حیران بماند