پس چه باید کرد؟ اقبال لاهوری

1 خیزد از دل ناله ها بی اختیار آه ! آن شهری که اینجا بود پار

2 آن دیار و کاخ و کو ویرانه ایست آن دیار و کاخ و کو ویرانه ایست

3 گنبدی ، در طوف او چرخ برین تربت سلطان محمود است این

4 آنکه چون کودک لب از کوثر بشست گفت در گهواره نام او نخست

1 لاله بهر یک شعاع آفتاب دارد اندر شاخ چندین پیچ و تاب

2 چون بهار او را کند عریان و فاش گویدش جز یک نفس اینجا مباش

3 هر دو آمد یکدگر را ساز و برگ من ندانم زندگی خوشتر که مرگ

4 زندگی پیهم مصاف نیش و نوش رنگ و نم امروز را از خون دوش

1 قندهار آن کشور مینو سواد اهل دل را خاک او خاک مراد

2 رنگ ها ، بوها ، هواها ، آب ها آب ها تابنده چون سیماب ها

3 لاله ها در خلوت کهسار ها نارها یخ بسته اندر نارها

4 کوی آن شهر است ما را کوی دوست ساربان بر بند محمل سوی دوست

1 تربت آن خسرو روشن ضمیر از ضمیرش ملتی صورت پذیر

2 گنبد او را حرم داند سپهر با فروغ از طوف او سیمای مهر

3 مثل فاتح آن امیر صف شکن سکه ئی زد هم به اقلیم سخن

4 ملتی را داد ذوق جستجو قدسیان تسبیح خوان بر خاک او

1 ای قبای پادشاهی بر تو راست سایهٔ تو خاک ما را کیمیاست

2 خسروی را از وجود تو عیار سطوت تو ملک و دولت را حصار

3 از تو ای سرمایهٔ فتح و ظفر تخت احمد شاه را شانی دگر

4 سینه ها بی مهر تو ویرانه به از دل و از آرزو بیگانه به