پیام مشرق اقبال لاهوری

1 نفسی درین گلستان ز عروس گل سرودی بدلی غمی فزودی ز دلی غمی ربودی

2 تو بخون خویش بستی کف لاله را نگاری تو به آه صبحگاهی دل غنچه را گشودی

3 به نوای خود گم استی سخن تو مرقد تو به زمین نه باز رفتی که تو از زمین نبودی

1 غوغای کارخانهٔ آهنگری ز من گلبانگ ارغنون کلیسا از آن تو

2 نخلی که شه خراج برو مینهد ز من باغ بهشت و سدره و طوبا از آن تو

3 تلخابه ئی که درد سر آرد از آن من صهبای پاک آدم و حوا از آن تو

4 مرغابی و تذرو و کبوتر از آن من ظل هما و شهپر عنقا از آن تو

1 چشم را بینائی افزاید سه چیز سبزه و آب روان و روی خوش

2 کالبد ، را فربهی می آورد جامهٔ قز جان بی غم ، بوی خوش

1 ایکه گل چیدی منال از نیش خار خار هم می روید از باد بهار

1 میخورد هر ذره ما پیچ و تاب محشری در هر دم ما مضمر است

2 با سکندر خضر در ظلمات گفت مرگ مشکل ، زندگی مشکل تر است

1 نظر تو همه تقصیر و خرد کوتاهی نرسی جز به تقاضای کلیم اللهی

2 راه کور است بخود غوطه زن ای سالک راه جاده را گم نکند در ته دریا ماهی

3 حاجتی پیش سلاطین نبرد مرد غیور چه توان کرد که از کوه نیاید کاهی

4 مگذر از نغمهٔ شوقم که بیابی در وی رمز درویشی و سرمایهٔ شاهنشاهی

1 دوش رفتم به تماشای خرابات فرنگ شوخ گفتاری رندی دلم از دست ربود

2 گفت این نیست کلیسا که بیابی در وی صحبت دخترک زهره وش و نای و سرود

3 این خرابات فرنگ است و ز تأثیر میش آنچه مذموم شمارند ، نماید محمود

4 نیک و بد را به ترازوی دگر سنجیدیم چشمه ئی داشت ترازوی نصاری و یهود

1 نقد شاعر در خور بازار نیست نان به سیم نسترن نتوان خرید

1 از من ای باد صبا گوی به دانای فرنگ عقل تا بال گشود است گرفتار تر است

2 برق را این به جگر میزند آن رام کند عشق از عقل فسون پیشه جگردار تر است

3 چشم جز رنگ گل و لاله نبیند ورنه آنچه در پردهٔ رنگ است پدیدار تر است

4 عجب آن نیست که اعجاز مسیحا داری عجب این است که بیمار تو بیمار تر است

1 ای برادر من ترا از زندگی دادم نشان خواب را مرگ سبک دان مرگ را خواب گران