رموز بیخودی اقبال لاهوری

1 جهد کن در بیخودی خود را بیاب زود تر والله اعلم بالصواب

1 منکر نتوان گشت اگر دم زنم از عشق این نشه بمن نیست اگر با دگری هست

2 ای ترا حق خاتم اقوام کرد بر تو هر آغاز را انجام کرد

3 ای مثال انبیا پاکان تو همگر دلها جگر چاکان تو

4 ای نظر بر حسن ترسازاده ئی ای ز راه کعبه دور افتاده ئی

1 فرد را ربط جماعت رحمت است جوهر او را کمال از ملت است

2 تاتوانی با جماعت یار باش رونق هنگامه ی احرار باش

3 حرز جان کن گفته ی خیرالبشر هست شیطان از جماعت دور تر

4 فرد و قوم آئینه ی یک دیگرند سلک و گوهر کهکشان و اخترند

1 از چه رو بر بسته ربط مردم است رشته ی این داستان سر در گم است

2 در جماعت فرد را بینیم ما از چمن او را چو گل چینیم ما

3 فطرتش وارفته ی یکتائی است حفظ او از انجمن آرائی است

4 سوزدش در شاهراه زندگی آتش آوردگاه زندگی

1 در جهان کیف و کم گردید عقل پی به منزل برد از توحید عقل

2 ورنه این بیچاره را منزل کجاست کشتی ادراک را ساحل کجاست

3 اهل حق را رمز توحید ازبر است در «اتی الرحمن عبدا»ٔ مضمر است

4 تا ز اسرار تو بنماید ترا امتحانش از عمل باید ترا

1 مرگ را سامان ز قطع آرزوست زندگانی محکم از لاتقنطوا ست

2 تا امید از آرزوی پیهم است نا امیدی زندگانی را سم است

3 نا امیدی همچو گور افشاردت گرچه الوندی ز پا می آردت

4 ناتوانی بنده ی احسان او نامرادی بسته ی دامان او

1 سر حق تیر از لب سوفار گفت تیغ را در گرمی پیکار گفت

2 ای پریها جوهر اندر قاف تو ذوالفقار حیدر از اسلاف تو

3 قوت بازوی خالد دیده ئی شام را بر سر شفق پاشیده ئی

4 آتش قهر خدا سرمایه ات جنت الفردوس زیر سایه ات

1 شاه عالمگیر گردون آستان اعتبار دودمان گورگان

2 پایه ی اسلامیان برتر ازو احترام شرع پیغمبر ازو

3 در میان کارزار کفر و دین ترکش ما را خدنگ آخرین

4 تخم الحادی که اکبر پرورید باز اندر فطرت دارا دمید

1 تارک آفل براهیم خلیل انبیا را نقش پای او دلیل

2 آن خدای لم یزل را آیتی داشت در دل آرزوی ملتی

3 جوی اشک از چشم بیخوابش چکید تا پیام «طهرابیتی» شنید

4 بهر ما ویرانه ئی آباد کرد طائفان را خانه ئی بنیاد کرد