در محفل آسمان سُها از حزین لاهیجی رباعی 1031
1. در محفل آسمان سُها و خور هست
در بحر جهان هم صدف و هم در هست
خویی مه و مهر را به دلداری از حزین لاهیجی رباعی 1032
1. خویی مه و مهر را به دلداری نیست
آبی در جوی ابر آذاری نیست
دانم که به جز خدای قهّاری از حزین لاهیجی رباعی 1033
1. دانم که به جز خدای قهّاری نیست
بر خاطرم از ظلم کسی باری نیست
آن را که نصیب از خرد از حزین لاهیجی رباعی 1034
1. آن را که نصیب از خرد ادراک است
در معرکهٔ جهاد خود چالاک است
خورشید، علم به کوهساران از حزین لاهیجی رباعی 1035
1. خورشید، علم به کوهساران زد و رفت
دلدار، در امیدواران زد و رفت
هر چند که خصمی سپهر از حزین لاهیجی رباعی 1036
1. هر چند که خصمی سپهر از جهل است
آسان گذرد به خاطری کو اهل است
از عمر عزیز رفته افزون از حزین لاهیجی رباعی 1037
1. از عمر عزیز رفته افزون از شصت
گاهی در کار و گه به کوتاهی دست
دل گم شده است، سینه از حزین لاهیجی رباعی 1038
1. دل گم شده است، سینه پردازی هست
جان سوخته است، جلوهٔ نازی هست
از دیده به دیده، ناوک از حزین لاهیجی رباعی 1039
1. از دیده به دیده، ناوک اندازی هست
از سینه به سینه، قاصد رازی هست
امّید گداست، تا در از حزین لاهیجی رباعی 1040
1. امّید گداست، تا در بازی هست
معشوق غنیّ و عشق را آزی هست
داغی که بکاود سر پرشور از حزین لاهیجی رباعی 1041
1. داغی که بکاود سر پرشور کجاست؟
زخمی که گدازد دمِ ساطور کجاست؟
صد وادی بیکرانه درگوشه از حزین لاهیجی رباعی 1042
1. صد وادی بیکرانه درگوشه ی ماست
لخت دل بسته بر میان توشهٔ ماست