ودیعة البدیعه در مثنویات حزین لاهیجی

1 ﭼﻮﻥ ﺗﻔﮑﺮ ﺑﻪ ﺫﺍﺕ ﺍﻭ ﻧﺮﺳﺪ هم به کُنهِ صفات او نرسد

2 ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻭﺻﺎﻑ، ﻋﯿﻦ ﺫﺍﺕ ﺑﻮﺩ گر چه مفهوم آن صفات بود

3 در حقیقت، صفت هویت اوست مغز، معنی و هر چه بینی پوست

4 حد الحقیقت است خدا اختلافات، باشد از اسما

1 بر حقایق در وجود گشود یافت اعیان خارجیه وجود

2 معنیش گر چه هست وجدانی من عبارت کنم که برخوانی

3 باشدش گر نصیبی از ادراک ... فنحن ... هناک (در یک نسخه: کل مدری محن بهناک)

4 ممکنی چون ز ممکنات نبود قابل افتد به استفادهٔ جود

1 عارفان چون دم از لقا زده اند نقش معنی به مدعا زده اند

2 آن سخن چون به گوش عامه رسید هرکسی بر مراد خود فهمید

3 کار بینا و کور یکسان نیست گوش را، کار چشم شایان نیست

4 گوش دل، گوش تیزهوشان است گوش حس، از درازگوشان است

1 جبهه با سجده داشت عهد درست نفس ناکشیده، صبح نخست

2 شده محرابم آستان شهی که ندارم جز او امیدگهی

3 فیض اول خدایگان آمد سر و سرخیل انبیاء احمد

4 آب حیوان نمی ز خاک درش آبروبخش قدسیان گهرش

1 هستی از غیب خویش و از اطلاق نگذارد چو آفتاب اشراق

2 متزلزل شود به سوی بعید یفعل اللّه ما یشا و یرید

3 متنزل شود علی الترتیب قضی الامر و النصیب یُصیب

4 پایهٔ اوّل اشرف و اعلی دومین از سوم به علم کذا

1 هر حقیقت که برگشود جمال باشدش پایه را ز نقص وکمال

2 آن کمال از وجود او باشد تابع و فرع بود او باشد

3 نیست شرحی کمال را حاجت چون حیات است و دانش و قدرت

4 لیک هر عین درقبول وجود متفاوت بود به چشم شهود

1 سر همّت فشانیی که بجاست دامن افشاندن از دنی دنیاست

2 پارسایی، عماد ایمان است پاکبازی قمار مردان است

3 ناکس است آنکه امّت دنیاست دل ناکس، کلوخ استنجاست

4 دل نبندد به این سرای سپنج داده پیش از تو، رفتگان را رنج

1 هست میزان عبارت از معیار پی تشخیص پایه و مقدار

2 تا بسنجند قدر اشیا را صورتش مختلف بود ما را

3 ز اختلاف حقایق اعیان وضع میزان شود مناسب آن

4 در قیامت نهند میزان را سختن قدر و قیمت انسان را

1 ز ابتدای حدوث خود انسان تا به هنگام رفتنش ز جهان

2 حرکات طبیعتش باشد انتقالات فطرتش باشد

3 شد به هر صورتی که بزم آرا لَم یَزل ینتقل الی الاُخرا

4 به همین بعد رحلت از دنیا به صراط خود است، رَه پیما

1 هست بر فسق، حمل کفر سزای ترک حج را شمرده کفر، خدای

2 کفر هم در کلام مصطفوی شده مُسند، به فاسقان غوی

3 چون که این چاره شد تو را معلوم می شود استفاده از مفهوم

4 که اگر مطلبی ز شرع محیط می نداند کسی به جهل بسیط