ماده تاریخ‌ها در دیوان اشعار هاتف اصفهانی

1 چون آقا صادق آن فروزان اختر تزویج نمود دختری مه‌پیکر

2 کلک هاتف برای تاریخ نوشت گردید مهی قرین مهر انور

1 چو عبدالباقی آن خان فلک قدر که روی اوست چون گل زیب این باغ

2 جوان‌بختی که باغ دولت اوست بود گر خوشتر از خلد برین باغ

3 به قمصر داد فرمان تا بسازند یکی دلکش مقام دلنشین باغ

4 به فرمانش بنا کردند باغی که چون آن نیست در روی زمین باغ

1 فخر سادات رفیع الدرجات حضرت میر محمد صادق

2 آن ز عباد به تقوی در پیش آن ز اعلام به دانش سابق

3 از اکارم به مکارم برتر بر افاضل به فضایل فائق

4 جامهٔ علم و عمل کاو را بود دل دانا و زبان صادق

1 صد هزار افسوس کز بی‌مهری گردون نهاد آفتاب عمر یوسف میرزا رو در زوال

2 ماه اوج عزت از دور سپهر بی‌درنگ ناگه از اوج شرف رو کرد در برج و بال

3 شد نهان در تیره خاک آن قیمتی گوهر که بود درة التاج سیادت قرة العین کمال

4 طعمهٔ گرگ اجل شد یوسف رویش چو بدر وز غمش شد پشت یعقوب فلک خم چون هلال

1 حیف ز حاجی نبی گوهر بحر وجود کز ستم آسمان گشت نهان در زمین

2 در گران قیمتی بود و سپهر از جفا در دل خاکش نهاد ساخت چو گنجش دفین

3 رفت ازین گلستان چون گل و احباب را ماند ازو داغ و درد در دل و جان حزین

4 جانب خلد برین بار سفر بست و شد در روضات جنان همنفس حور عین

1 خسرو کشور سخن مشتاق صاحب رای پیر و طبع جوان

2 قطب سادات آن که می‌بخشید قالب لفظ را ز معنی جان

3 آن که از بحر طبع گوهرزای چون شدی در شاهوار افشان

4 از لالی نظم او گشتی منفعل گوهر و خجل عمان

1 شمع بزم اهل دل آقا علی‌اکبر که بود همچو مهر از روی او روشن شبستان جهان

2 آنکه تا جا داشت جان آگهش در جسم پاک یکدم از فرمان حق فارغ نبودش جسم و جان

3 صد هزار افسوس کز عالم جوان رفت و نهاد داغ دوری بر دل مرد و زن و پیر و جوان

4 چون به آهنگ گلستان جنان پرواز کرد مرغ روح لامکان سیرش ازین تنگ آشیان

1 آه که از جور فلک شد به باد تازه گل خرم باغ جهان

2 آه که بر خاک هلاک اوفتاد سرو سهی قامت این بوستان

3 رفت محمدعلی آن تازه گل در چمن دهر به باد خزان

4 حیف از آن گوهر یکتا که کرد جا به دل خاک ازین خاکدان

1 دریغ و درد کز بیداد گردون شد از بزم احبا میر مؤمن

2 ازین ویرانه منزل رخت بربست به سوی باغ طوبی میر مؤمن

3 گرفتش دل ازین دیر پرآشوب به جنت کرد ماوا میر مؤمن

4 دلش از هر غمی آسود، چون یافت به گلزار جنان جا میر مؤمن

1 به حکم بندهٔ خلاق آن رزاق بی‌منت که کردش کافل ارزاق لطف قادر منان

2 امیر بی‌نظیر مرحمت‌پرور که از دادش شود بی‌باک آهوبره گرگ پیر را مهمان

3 دلیر شیرگیر معدلت‌پرور که از بیمش کند در بیشه شیر شرزه چنگال خود از دندان

4 پس از تعمیر کاشان کز ازل می‌بود ویرانه به یمن همت عالیش چون گردید آبادان