مقطعات در دیوان اشعار سید حسن غزنوی

1 اجل تاج دین قطعه و رقعه من فرو خوان و بید مرا عود گردان

2 تفضل کن و روز منحوس ما را به دیدار مسعود مسعود گردان

1 پاسبانان گنج فضل منند بر فلک دیده‌های بیداران

2 مشک پرنافه‌ای که خلقم داد کیسه‌داری کند به عطاران

3 چون رسیدم به جای بی‌جایان نکنم بیش کار بیکاران

1 دوستان را بند گردان از وفا ورنه باری از جفا دشمن من

2 چون نکردی یک زبانی لاله وار ده زبانی نیز چون سوسن مکن

3 بد خوئی با هیچ کس هرگز مکن ور کنی با دیگران با من مکن

1 دوستان را من زره پنداشتم بودند هم لیک بهر دشمنان جاهل بی‌دین من

2 راست خواهی تیرشان پنداشتم در راستی همچنان بودند لیکن در دل غمگین من

3 گفت هرکس که نکوعهدان دلی دارند پاک پاک بود آری ولیک از مهر نی از کین من

1 مشرق خورشید عدل است این همایون بارگاه ملک و دین را تا ابد در ظل او بادا پناه

2 کوس ملت زد چو زد انصاف در صحنش حکم جفت دولت شد چو کرد اقبال در طاقش نگاه

3 هم نشیب مرکزش را فرق قارون تکیه جای هم فراز کنگره اش را پای عیسی تکیه گاه

4 شاه را دولتست و مردم چشم پری چون سلاطین از مژه رو بد همی آن بارگاه

1 چون مرا نیست از فلک بهره آن نکوتر که بر چنم مهره

2 تیز خورشید بر بروت زحل . . . مریخ در . . . زهره

1 گفتم که بمیرم و نبینم که بر شود بر تخت آل ناصر دین دیو غوریی

2 من هم کنم عبیر ابوالفتح زیر خاک بی روی شوم سوری فرخنده سوریی

3 عمرم دراز گشت چرا تاز اهل غور دیده کنان بدیدم از این گونه کوریی

1 همیشه قدر و عمر شاه عالم خداوند جهان سلطان غازی

2 چو اوج مشتری باد از بلندی چو دوران فلک باد از درازی

1 ایکه از خاک پای همت خویش چرخ را تاج سر فرستادی

2 حور پیرایه کرد و رضوان تاج هر دعائی که برفرستادی

3 الحق آن بار از بضاعت فضل سود کردی دگر فرستادی

4 قیمت اندکی ندانستم زین شدی بیشتر فرستادی

1 ای قبه معلق چرخ دگر شدی زان تا به اوج چشمه خورشید بر شدی

2 قائم به محوری نه عجب گر طنابهات آمد شهاب وار که چرخ دگر شدی

3 دردم که جمله چو آتش بود سموم گوئی گریز گاه نسیم سحر شدی

4 مانی با بر روز مطر از طنابها بندی بسی طویله لؤلؤ چو بر شدی