رباعیات در دیوان اشعار مجد همگر

1 ای چرخ هزار دیده دون دوتا از دیده بیخواب منت نیست حیا

2 صبح دومت بگوی کز بهر خدا گرجان منی یا نفسم زود برآ

1 دیدمش چو سرو سهی آن سبز قبا بر دست گرفته باشه صید ربا

2 با باشه چو باد صید جویان بگذشت او مرغ دلم ربود و آن مرغ هوا

1 ای باد چو بگذری به موصل ما را یاد آر و سلام کن رضی بابا را

2 گوئی تو جهودم ار فراموش کنم یاد تو مسلمان و بت ترسا را

1 گر طعنه همی زنی من شیدا را در آینه بنگر آن رخ زیبا را

2 تا شیفته و سغبه تر از من گردی وانگه نکنی بیش ملامت ما را

1 با آنکه به روی خوب پشتی ما را نرمی همگان را و درشتی ما را

2 هر دم گوئی به دم ترا زنده کنم من دم نخرم برو که کشتی ما را

1 یاری که بدوست سربلندی ما را وز دوری اوست مستمندی ما را

2 می گفت چو در دل خرابم بنشست کآخر به خراب درفکندی ما را

1 گیرم که اثر نماند یارب ها را درمان نکنی به پرسشی تب ها را

2 روزی دو به وعده خوشم زنده بدار کز بهر تو زنده داشتم شبها را

1 ای سرو که در چمن بر آورد ترا؟ وی غنچه که از پرده برون کرد ترا؟

2 با من چو گل و سرو نئی تازه و راست ای سرو گلندام که پرود ترا؟

1 آن مادر شوم فرج چون زاد ترا از گنجه به شیراز فرستاد ترا

2 آن دایه خونخواره سگسان به غذا شیر سگ به خون خوک می داد ترا

1 ای صبر چه تخمی که بکارند ترا جز روز چنین یاد نیارند ترا

2 امروز که نوبت غم آمد مگریز کز بهر چنین روز گذارند ترا