اشعار منتسب حافظ شیرازی

1 ساقی اگرت هوای ماهی جز باده مباد نزد ماهی

2 سجّاده و خرقه در خرابات بفروش و بیار جرعه ای می

3 گر زنده دلی شنو ز مستان در گلشن جان ندا یا حی

4 با درد درآ به بوی درمان کونین نگر ز عشق لاشی

1 برو ای طبیبم از سر که خبر ز سر ندارم به خدا رها کنم جان که ز جان خبر ندارم

2 به عیادتم قدم نه که ز بی‌خودی شوم به می ناب نوش و هم ده که غم دگر ندارم

3 غمم ار خوری از این پس نکنم ز غم خوری بس نظری به جز تو با کس به کسی دگر ندارم

4 ز زَرت کنند زیور به زرت کشند در بر من بی‌نوای مضطر چه کنم که زر ندارم

1 تا جمالت عاشقان را زد بوصل خود صلا جان و دل افتاده‌اند از زلف و خالت در بلا

2 آنچه جان عاشقان از دست هجرت مى‌کشد س ندیده در جهان جز کشتگان کربلا

3 ترک ما گر مى‌کند رندى و مستى جان من ترک مستورى و زهدت کرد باید اولا

4 وقت عیش و موسم شادى و هنگام طرب پنجروز ایّام عشرت را غنیمت دان دلا

1 زآن بادهٔ دیرینهٔ دهقان پرورد در ده که تراز عمر نو خواهم کرد

2 مستم کن و بی خبر ز احوال جهان تا سر جهان بگویمت ای سره مرد

1 چون در بهار خوبی امروز کامکاری شاید که عاشقان را کامی ز لب بر آری

2 با عاشقان بیدل تا چند ناز و عشوه بر بیدلان مسکین تا کی جفا و خواری

3 تا چند همچو چشمت در عین ناتوانی تا چند همچو زلفت در تاب و بی قراری

4 دردی که از تو دارم جوری که از تو بینم گر شمه‌ای بدانی دانم که رحمت آری

1 عید است و موسم گل، ساقی بیار باده هنگام گل که دیده بی می قدح نهاده

2 زین زهد و پارسایی بگرفت خاطر من ساقی بده شرابی تا دل شود گشاده

3 صوفی که دی نصیحت می­کرد عاشقان را امروز دیدمش مست، تقوا به باد داده

4 این یک دو روز دیگر گل را غنیمتی دان گر عاشقی طرب جوی، با ساقیان ساده

1 شب رفت به پایان و حکایت باقیست شکر تو نگفتیم و شکایت باقیست

2 گستاخی ما ز حد برون رفت ولی المنة لله که حکایت باقیست

1 خوشتر از کوی خرابات نباشد جایی که به پیرانه سرم دست دهد ماوایی

2 آرزو می‌کندم از تو چه پنهان دارم شیشهٔ باده و طلعت خوش زیبایی

3 جای من دیر مغان است مروح وطنی رای من رای بتان است مبارک رایی

4 چه کنی نوش که در دیر چو من شیدا نیست نیست این جز سخن بوالهوس رعنایی