مثنوی‌ها قدسی مشهدی

1 چو آمد سوی باغ آصف‌آباد سلیمان ملک خود را رونما داد

2 به آبش، آب زمزم چون ستیزد؟ که این از چشمه، آن از چاه خیزد

3 قرین می‌گشت با این چشمه، زمزم اگر می‌بود در کشمیر، آن هم

4 نمی‌باشد گواراتر ازین آب نوشته خضر، صد محضر درین باب

1 خَضِر سرچشمه ورناک جوید که دست از چشمه حیوان بشوید

2 محیط از شرم ریگ آب ورناک عرق از جبهه گوهر کند پاک

3 فرات از رشک نهرش کربلا شد ز غیرت دجله را، نم توتیا شد

4 چه شد گر خضر را هم جرعه‌ای داد رسد این چشمه دریا را به فریاد

1 مرا این نغمه مالد دم به دم گوش که بلبل در چمن عیب است خاموش

2 ز لب مهر خموشی زود برگیر زبان را در پس دندان مکن پیر

3 چه خاموشی، چمن را گوش کر نیست فغان عندلیبان بی‌اثر نیست

4 محیط جسم را نطق است گوهر زبان بی سخن، برگی‌ست بی بر

1 در باغ بهشت است این که الحال برآورده به سنگش، پیرپنجال

2 چو وقت آید که بگشایند این در به کشمیر آمدن باشد میسر

3 درین منزل دل کشمیر نگشود به پنجاب آمدی گر راه می‌بود

4 نشد زین روستا آزاد کشمیر جوانی در میان کوه شد پیر

1 کف قدرت پس از مقصود ایجاد جهان را زینت از شاه جهان داد

2 به تسخیر فلک، شبدیز چون راند ملک صاحبقران ثانی‌اش خواند

3 به زیر سایه‌اش صاحب‌کلاهان جنابش قبله‌گاه و پادشاهان

4 نهال عقل از تیغش برومند به رویش دین و دولت در شکرخند

1 تعالی‌لله ازین باغ دل‌افروز که شامش راست فیض صبح نوروز

2 هوایش طبع‌ها را معتدل ساز درختان هم‌سر و مرغان هم‌آواز

3 هرات از شرم باغ اکبرآباد چو گل اوراق خوبی داده بر باد

4 مگر بر سبزه‌اش غلتیده کشمیر؟ که باشد حسن سبزانش جهان‌گیر

1 زهی صیدگاه شهنشاه دین که صیاد دوران ندیدش قرین

2 چنین صیدگاهی برای شکار ندیده‌ست صیدافکن روزگار

3 شکاری که در عرصه عالم است همه جمع گردیده در پالم است

4 ز آهو در و دشت پر آنچنان که گویی جهان گشته آهوستان

1 صدف‌وار این جلد گوهرنگار لبالب بود از در شاه‌وار

2 به حسن و صفا می‌برد دل ز چنگ کجا نقش ارژنگ و این آب و رنگ

3 چنین صنعتی کس نبرده به کار به جز صانع دست صنعت‌نگار

4 کسی کاین چنین لعبتی ساز کرد مگویید نیرنگ، اعجاز کرد

1 زهی فرخنده تخت پادشاهی که شد سامان به تایید الهی

2 مدار تخت اگرچه بخت باشد سعادت بخت را زین تخت باشد

3 فلک روزی که می‌کردش مکمل زر خورشید را بگداخت اول

4 چو دست نوبت آمد بر سر کان ز قدر خویش واقف شد زر کان

1 زهی عالی بنا کز پایداری بقا را کرده تعلیم استواری

2 مقام خوابگاه پادشاهی مهیّا شد به تایید الهی

3 سراسر نور چون کاشانه چشم شده مردم‌نشین چون خانه چشم

4 در و بامش همه عنبرسرشت است که گویی خانه چشم بهشت است