رباعیات قدسی مشهدی

1 ای آن که به وحدت خردت راهبرست طی کردن این راه به پای دگرست

2 هر گام درین بادیه چندین خطرست ترک دو جهان، علاوه ترک سرست

1 ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر بشنو، اگرت گوش بود پند پذیر

2 پیوسته شکم‌پرست، سرگشته بود از گردش سنگ آسیا تجربه گیر

1 هرجا که جمال یار پرتوفکن است نیکوست، اگر خلوت اگر انجمن است

2 فیض ار طلبی، چشم دل از یار مپوش تا آینه دارد به چمن رو، چمن است

1 چندین به خرابی فلک چیست شتاب؟ خواهد شدن این قطره پر باد، خراب

2 بی ماحصل است طعنه بر چرخ زدن بی نیش فرو نشیند آماس حباب

3

1 هرکس که به گلشن وجود آرندش گر با نیکان بود، نکو دارندش

2 بی تربیت پیر، چه حاصل ز مرید خودروست نهالی که نمی‌کارندش

1 ای صبح ز فیض نفست عرش جناب وی خرقه رحمت ز تو پوشیده سحاب

2 ای مرشد ارباب طریق از همه باب ما را چو اجابت به دعایی دریاب

1 از هوش رود چو با تو دل یار شود کم‌حوصله، زود مست دیدار شود

2 امروز ز جوش باده، خم بی‌خبرست فردا که تهی شود، خبردار شود

1 آن قوم که دین عشق‌کیشان دارند بر چرخ، ز اهل قدس، خویشان دارند

2 آنها که هوس را بت خود ساخته‌اند ایشان دانند و آنچه ایشان دارند

1 عاقل ز جهان فتنه‌آمیز جهد هرچند صدا رود که مگریز، جهد

2 از دیدن روزگار هر لحظه دلم چون خفته ز خواب وحشت‌انگیز جهد

1 بی یاری اکسیر، مِسَت زر نشود هرچند کنی سعی، میسر نشود

2 محتاج هواداری پیرست مرید بی فیض سحاب، قطره گوهر نشود