مقطعات در دیوان اشعار قطران تبریزی

1 ای آفتاب شاهان شاهی و بی قرینی پاک از همه بلائی چون گیتی آفرینی

2 با راستی رفیقی با مردمی قرینی رایند جمله شاهان تو رای آفرینی

3 گر چه مه زمانی ورچه شه زمینی از همت بلندی بر چرخ هفتمینی

4 از بخردان خیاری وز راستان گزینی از بهر این ز یزدان جز راستی نه بینی

1 ای سر رادان و راستان بدرستی روی زمین از بلای بخل بشستی

2 سرو نشاطی بباغ دولت رسته نیک زدی شاخ و بیخ و نیکو رستی

3 تا تو بدی جز بکام شاه نرفتی تا تو بدی جز مراد میر نجستی

4 هرچه تو خواهی همان بود بحقیقت هرچه تو گوئی همان بود بدرستی

1 ای همه رادی و راستی و درستی یافتی از روزگار آنچه که جستی

2 زود بمستی رسد ز دست زمانه هرکه ترا خواهد از زمانه بمستی

3 دولت تو محکم است و بخت تو پیر است رشته تدبیر بد کنش تو گسستی

4 با تو چخیدن چنان بود دگران را چون بره کو با پلنگ گیرد کستی

1 شاه زمینی و پادشاه زمانی جز بفریدون با هیچ خلق نمانی

2 جد تو گرچه جهان بپیری بگشاد تو بگشادی همه جهان بجوانی

3 جان ولی را همه سلامت و سودی جسم عدو را همه بلا و زیانی

4 آن را کش مال خویش روزی باشد میل ندارد بگنجهای نهانی

1 ای میر اگر تو قصد بخان حرم کنی اطراف او برتبت باغ ارم کنی

2 زی دشمنان تمام بدست الم دهی با دوستان حدیث بلطف و کرم کنی

3 هنگام جنگ روی زمین بی عدو کنی هنگام جود گنج روان بی درم کنی

4 برداشتی بتیغ ز روی زمین ستم لیکن ز کف همی بدرم برستم کنی

1 ای نیزه تو گوی و دل دشمن انگله خصم تو روبهست و حسام تو بنگله

2 با خوی تو نه مشک بکار و نه غالیه با روی تو نه شمع بکار و نه مشعله

3 شیرین حدیث شاهی و شیرین مناظره نیکو خصال میری و نیکو معامله

4 بر کارهای شیر بتغافل همی زنی بر کارهای خیر نداری تغافله

1 خدایگانا کار جهان شناخته‌ای به تیغ سر ز همه مهتران فراخته‌ای

2 بسا ملک پسرا کو فتاده بوده ز ملک تو بر سریر بملک اندرش شناخته‌ای

3 موافقان را از ناز دل فروخته‌ای مخالفان را از رنج تن گداخته‌ای

4 ترا خدای بهر نیکویی نواخته است چو خلق را به همه نیکویی نواخته‌ای

1 ای جان بدسگالان جفت گداز کرده وی طبع نیک خواهان انباز ناز کرده

2 شد روزه خجسته عید مبارک آمد اندر گشاده یابی این در فراز کرده

3 درهای رنج بادا بر تو فراز دائم درهای عیش بادت بیوسته باز کرده

4 از خلق بی نیازی هستی جهانیان را از خواسته ببخشش دل بی نیاز کرده

1 خدایا بر جهانم کام و فرمان روان دادی بمدح و آفرین من زبان خلق بگشادی

2 ز دشمن کین من جستی ز دولت داد من دادی بدان کز من نبیند کس بلا و رنج آزادی

3 بمستی و بهشیاری بخواندن دل مرا دادی منم فریاد از او آن مرادانم تو فریادی

4 همم تدبیر و هم رایست هم مردی و هم رادی همم نامست و هم کامست و هم مستی و استادا

1 دلم بدیگر جای و تنم بدیگر جای تنم بغربت و دل با تو مانده اندر وای

2 بلای تن ز دلم هست کاشکی همه سال تنم بنزد تو بودی و دل بدیگر جای

3 دعا کنم بخدای جهان همه شب و روز مگر رسد بمن آن روی و موی شهر آرای

4 ز دود و تف دلم روی آسمان بنهفت دعای من نرود زین سپس همی بخدای