مقطعات در دیوان اشعار قاسم انوار

1 همه دان غیر خدا نیست، همه دانش ما غیر ازین نیست که : هستی همه دانیم او را

2 عین هستیست، ببینید،مگویید که : چون؟ غیر او نیست، مگویید، مگویید : چرا؟

1 هزار شکر خدا را، که در جمیع امور همیشه بر کرم اوست اعتماد مرا

2 هزار لطف و کرم میرسد بجان ز حبیب بدین خوشم که : بدانست استناد مرا

3 بجای لطف و کرم گر ملامتی آید خوشم که حادثه کردست اوستاد مرا

1 قاسمم، قاسم انوار، که اسرار ازل نیست پوشیده ز من، خلق چه دانند مرا؟

2 همه دانم، بخدا و همه دانم او را همه دانند که اندر همه دانند مرا

1 درویش، که حرف او بصورت پنجست هریک بمثابه ای که بیش از پیشست

2 دالست دلیل آنکه با درد بساز گر بر تن تو هر سو مو صد نیشست

3 را، روی و ریا مکن، که این روی و ریا رسوایی بیگانه و رنج خویشست

4 و اوست وداع غیر مولی کردن وین کار چنین کار یکی بی خوشست

1 گر ترا میل عالم جانست زاده ترک سین ساسانست

2 از شهامت کمان بی زه را دو الف کن، که کار آسانست

3 بعد از آنت چو ماند نقطه روح باز ماندن نه کار مردانست

4 نقطه را صفر ساز و ثانی شو تا بدانی که جمله سبحانست

1 خدمت بی دوستی را قدر و قیمت هست نیست خدمت اندر دست هست و دوستی در دست نیست

2 دوستی را در درون خدمتت پیوسته است هیچ خدمت در جهان چون دوستی پیوست نیست

3 لاف مستی میزنی و خود نخور دستی شراب عشق گوید: دوغ خورده، دوغ خواره مست نیست

1 در همه بابی سخن را داد داد حجة الاسلام غزالی راد

1 سید رهروان دین طیفور آنکه در عمر خویشتن بدفرد

2 در شریعت رسید، راهی یافت در حقیقت رسید ره گم کرد

3 راه کم گشت و راهرو هم گم گم کند راه خویش اینجا مرد

1 نصب کردست مرا دوست برفع سخنی که برو نفع جهانی متوقف باشد

2 کسر نفسست مرا عادت دیرینه وگر جر کنم در مدد کسر مضاعف باشد

1 مرا علم ازل در سینه دادند عجب علمی ولی درسی ندادند

2 مرا سه حال حالی گشت معلوم که شیخ چله را درسی ندادند