از فقد شعیرم اسب و استر همه مرد از قائم مقام رباعی 13
1. از فقد شعیرم اسب و استر همه مرد
ور هست زری به شعر بایست شمرد
گر تو خواهی که سخت جان، جان بدهد از قائم مقام رباعی 14
1. گر تو خواهی که سخت جان، جان بدهد
یا خواجه فلان باقی دیوان بدهد
ای سفله ترا به کار شاهانه چه کار؟ از قائم مقام رباعی 15
1. ای سفله ترا به کار شاهانه چه کار؟
این کار خطیر را به بیگانه چه کار؟
چل روز ترا جایگهی تیره دهم از قائم مقام رباعی 16
1. چل روز ترا جایگهی تیره دهم
چوب گل و شور بای به، جیره دهم
تا مهره اشعار ترا نخ کردم از قائم مقام رباعی 17
1. تا مهره اشعار ترا نخ کردم
مردم ز بس آفرین و بخ بخ کردم
شیطان که همی گوید: افسون کردم از قائم مقام رباعی 18
1. شیطان که همی گوید: افسون کردم
آدم ز جنان و خلد بیرون کردم
ای خالق خلق، وای جهان دار جهان از قائم مقام رباعی 19
1. ای خالق خلق، وای جهان دار جهان
رحمی کن وزین گند دهانم برهان
رشتی علی ای رفیق دیرینه من از قائم مقام رباعی 20
1. رشتی علی ای رفیق دیرینه من
ای مهر تو جا گرفته در سینه من
ای خان عظیم شان مرا خوار مبین از قائم مقام رباعی 21
1. ای خان عظیم شان مرا خوار مبین
خود را گل نو رسته ، به گل زار مبین
رشتی علی از حجره سوی دشت مرو از قائم مقام رباعی 22
1. رشتی علی از حجره سوی دشت مرو
با ساده رخان جانب گلگشت مرو
زنجیره نشین، طلاق زنجیره بده از قائم مقام رباعی 23
1. زنجیره نشین، طلاق زنجیره بده
حسرت به نکاح آور و پاکیزه بده
ای خواجه بیا خوش تر ازین پند مخواه از قائم مقام رباعی 24
1. ای خواجه بیا خوش تر ازین پند مخواه
دل از طمع زیاده در بنده مخواه