رباعیات در دیوان اشعار قائم مقام فراهانی

1 رشتی علی ای رفیق دیرینه من ای مهر تو جا گرفته در سینه من

2 اغماض مکن، راست بگو، از چه سبب من مهر تو می ورزم و تو کینه من؟

1 رشتی علی از حجره سوی دشت مرو با ساده رخان جانب گلگشت مرو

2 تبریز نشین و درس خوان، آدم شو سنگین بنشین، سبک مشو، رشت مرو

1 شعری که ز طبع فاضل عهد بود نه شعر بود که شکر و شهد بود

2 ماند مریم به فکر بکرش اما، عیسی اگرش عرش برین مهد بود

1 زنجیره نشین زریش درویش خوش است ور هست توانگر از بز و میش خوش است

2 زنجیره کجا؟ حنا و حمام کجا؟ زنجیره نشین مثل تو بی ریش خوش است

1 شیطان توئی ای حاجی و عیار توئی بیرون کن بوالبشر ز گل زار توئی

2 اما که درین کار، زیان کار توئی کو مالک خلد و هالک نار توئی

1 از خواجه مگر محاسنت را چه فتاد کز صدمه دندانت نگردد آزاد؟

2 بر ریش تو یک گوزه گره خواهم زد زان سان که به دندان، نه توانیش گشاد

1 زنهار به ری رای تمتع نکنی وز خواجه همسایه تتبع نکنی

2 آسوده وجودی که به راحت داری آلوده به زحمت تهوع نکنی

1 دنیا که در آن خوبی و خرسندی نیست جائی که به مهر او دلی بندی نیست

2 چیزی که در آن بینی و بپسندی نیست ور هست به جز خان دماوندی نیست

1 از فقد شعیرم اسب و استر همه مرد ور هست زری به شعر بایست شمرد

2 وین بار گران که بستم این جان از شعر احمال سفر به دوش خود باید برد

1 زنجیره نشین، طلاق زنجیره بده حسرت به نکاح آور و پاکیزه بده

2 کو خدمت تو؟ که زحمت خواجه دهی هر دم که: مواجب بده و جیره بده