قطعات قاآنی

1 عاقلا همنشین ساده مشو که ز گفتار ساده بر نخوری

2 مرو ای دزد در سرای تهی که از آن دستِ پُر برون نبری

1 قاآنیا اگر ادب اینست و بندگی خاکت به فرق باد که با خاک همسری

2 نی‌نی سرشت خاک سراپا تواضعست ای آسمان کبر تو از خاک کمتری

1 گر هزار آستین برافشانی ندهندت زیاده از روزی

2 آتش حرص را مزن دامن که خود اندر میانه می‌سوزی

1 دلاکنون چو نداری به عرش وکرسی راه کمال همت تو عرش هست یاکرسی

2 ولی به کرسی و عرشت اگر اجازه دهند سراغ کرسی و عرش دگر همی پرسی

1 جوانمردی نه این باشدکه چون برق به شب برکاروان یک‌دم درخشی

2 جوانمردی بود آن‌دم که چون ابر به کشت جان سائل آب بخشی

1 نفس با عقل آشنا نشود زاع را نفرتست از طوطی

2 سفله راگر هزارگنج دهی نشود رام جز که با لوطی

1 چون زبان راز دل نمی‌داند چیستش چاره غیر دلتنگی

2 چون نداند زبان رومی را از حسد تنگدل شود زنگی

1 باادب باش ای برادر خاصه با دیوانگان خود مگوکاورا نباشد بهره از فرزانگی

2 ای بسا دانای کامل کز پی روپوش‌ خلق روز و شب بر خویش بندد حالت دیوانگی

1 چون کاسه و کیسه‌‌ گشت هر دو ار باده و زرّ و سیم خالی

2 جز زهد و ورع چه چاره دارد دردی کش رند لاابالی

1 آن راکه گنج معرفت کردگار هست بی‌اختیار ذکر خدا سرکند همی

2 وان راکه نیست معرفت ذکرکردگار از روی اختیار مکرّر کند همی

3 آن ذکر بهر حق کند این‌یک برای خلق کی این دو را خدای برابر کند همی