هر آن که جانبِ اهلِ خدا از حافظ شیرازی غزل 122

1 هر آن که جانبِ اهلِ خدا نگه دارد خُداش در همه حال از بلا نگه دارد

2 حدیثِ دوست نگویم مگر به حضرتِ دوست که آشنا، سخنِ آشنا نگه دارد

3 دلا مَعاش چنان کن که گر بلغزد پای فرشته‌ات به دو دستِ دعا نگه دارد

4 گَرَت هواست که معشوق نَگْسَلد پیمان نگاه دار سرِ رشته تا نگه دارد

5 صبا بر آن سرِ زلف ار دلِ مرا بینی ز رویِ لطف بگویش که جا نگه دارد

6 چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت؟ ز دستِ بنده چه خیزد؟ خدا نگه دارد

7 سر و زر و دل و جانم فدایِ آن یاری که حقِّ صحبتِ مهر و وفا نگه دارد

8 غبارِ راهگذارت کجاست؟ تا حافظ به یادگارِ نسیمِ صبا نگه دارد