قصاید در شوق مهدی فیض کاشانی

1 آدم ز حسن و بهجت آن در شگفت ماند کاشباح نور و علم چه قوم است ای خدا

2 آمد ندا که نور حبیب خدای تست با نور اوصیای وی و شاه اوصیا

3 آنان که بودشان سبب آفرینش است آنان که مقصدند ز خلق و ز امر ما

4 هست این درخت صورت علم نهانشان کز وی کسی بری نبرد جز به اذن ما

1 چون نوبت وجود به ابدان ما رسید این کار ز آفرینش آدم شد ابتدا

2 پروردگار سوی ملائک خطاب کرد: خواهم یکی خلیفه کنم در زمین به پا

3 گفتند ای علیم حکیم بزرگوار تسبیح می‏کنیم تو را صبح و شام ما

4 در خلق آدم است چه حکمت که در زمین کارش به جز فساد نه و ریزش دما

1 آدم ز رشک کرد تمنای علمشان آورد در خیال بدی کاشکی مرا

2 آمد ندا ز غیب به آدم که زینهار از ما مخواه رتبه این قوم در دعا

3 نزدیک این درخت مرو آرزو مکن حدّ تو نیست منزلت سید الوری

4 کردیم ما ملائکه را ساجدان تو زیرا که بود صلب تو این قوم را وعا

1 ابلیس دید کآدم خاکی بزرگ شد از حق نیافت منزلت و جاه و اجتبا

2 پیچید همچو مار و شد اندر دهان مار مارش کشید تا به جنان از ره خفا

3 آمد به پیش آدم و گفت از ره فریب ای آنکه سجده کرد تو را اهل اصطفا

4 زان نهی کرده‏اند شما را از این درخت تا علم غیب حق نشود کشف بر شما

1 از چارده ولیِّ مسمی به هفت اسم سبع المثانئی که ز قرآن نشد جدا

2 از مخزن حقایق ارواح رو نمود انوارشان یکی نه و نی هم ز هم جدا

3 یک نور بود گشته در اشباح چارده بگرفته جا به عرش برین بیشتر ز جا

4 پیدا شد از اشعه انوار پاکشان ارواح شیعه صف زده در عرش جابجا

1 در گوش شیعه چون ز ثناشان صدا رسید برداشتند نغمه بر آثار آن صدا

2 پیچید بانگ غلغل تسبیح خاصگان در بارگاه قدس به اصناف نغمه‌‏ها

3 تسبیح حمد زمره انوار شد بلند افتاد در ملائکه آن غلغل و ندا

4 گفتند کیست حامد و تسبیح بهر چیست آمد ندا که صدرنشینان کبریا

1 مژده آمد از قدوم آنکه دل جویای اوست جان به استقبالش آمد آنکه جان مأوای اوست

2 مژدگانی ده قدومش را که اینک می‏رسد آنکه جان مست شراب عشق روح‏افزای اوست‏

3 مژدگانی ده دلا کاینک رسید اینک رسید آن که این هفت آسمان یک قطره از دریای اوست

4 آنکه آزادان عالم بر در او بنده‏اند آنکه شاهان جهان را جمله سر در پای اوست

1 مأیوس شد ز آدم و شد سوی زوجه‏اش هم در دهان حیه و هم از ره دغا

2 گفتا حلال گشت درختی که بُد حرام از حسن طاعتی که نمودید با خدا

3 خواهی که بر تو کشف شود سرّ این سخن رو نزد آن درخت بخور زان بیازما

4 خیل فرشته هست نگهبان این درخت از بهر منع در کف ایشان حراب‏ها

1 آنگه به معجبان ملائک خطاب کرد کاینک خبر کنید ز اسماء من مرا

2 گفتند: کار تست منزه ز علم کس ما را چه اسم و چه خبر از اسم هؤلا

3 عالم توئی و هر که توأش علم می‏دهی ما جاهلیم گر ندهی معرفت به ما

4 فرمود: من نگفتم هنگام اعتراض جز ما خبر ندارد ز اسرار کار ما؟

1 امر آمد از جناب الهی که اهبِطوُا نازل شوید سوی زمین هر چهار تا

2 شد دیو حیه و آدم و حوا به جان و تن این دو عدوی آن دو و آن نیز مثل ذا

3 اولاد این دو دشمن اولاد آن دو نیز اولاد آن دو نیز مر این قوم را عدا

4 آدم به گریه آمد و صد سال می‏گریست تا توبه‏اش به گریه پذیرد مگر خدا