به نام خداوند از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 1
1. به نام خداوند خورشید و ماه
که دل را به نامش خرد داد راه
چو لشکر بیامد از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 2
1. چو لشکر بیامد به راه چرم
کلات از بر و زیر آب میم
درم داد و روزی‌دهان از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 3
1. درم داد و روزی‌دهان را بخواند
بسی با سپهبد سخنها براند
باسپ عقاب اندر از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 4
1. باسپ عقاب اندر آورد پای
برانگیخت آن بارگی را ز جای
بیاراست لشکر از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 5
1. بیاراست لشکر سپهدار طوس
بپیلان جنگی و مردان و کوس
ز ترکان یکی بود از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 6
1. ز ترکان یکی بود بازور نام
بافسوس بهر جای گسترده کام
سپه برنشاند و از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 7
1. سپه برنشاند و بنه برنهاد
وزان کشتنگان کرد بسیار یاد
فرستاده نزدیک از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 8
1. فرستاده نزدیک پیران رسید
بجوشید چون گفت هومان شنید
خود و گیو و گودرز از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 9
1. خود و گیو و گودرز و چندی سران
نهادند بر یال گرزگران