جهانجوی چون شد از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 1
1. جهانجوی چون شد سرافراز و گرد
سپه را بدشمن نشاید سپرد
چو خورشید بنمود از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 2
1. چو خورشید بنمود بالای خویش
نشست از بر تند بالای خویش
سپهبد بشد تیز از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 3
1. سپهبد بشد تیز و برگشت شاه
سوی کاخ با رستم و با سپاه
پس آگاهی آمد بنزد از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 4
1. پس آگاهی آمد بنزد فرود
که شد روی خورشید تابان کبود
سواران رسیدند از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 5
1. سواران رسیدند بر تیغ کوه
سپاه اندر آمد گروها گروه
چو ایرانیان از از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 6
1. چو ایرانیان از بر کوهسار
بدیدند جای فرود و تخوار
چو بهرام برگشت از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 7
1. چو بهرام برگشت با طوس گفت
که با جان پاکت خرد باد جفت
وزان پس چنین گفت از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 8
1. وزان پس چنین گفت با سرکشان
که ای نامداران گردنکشان
چنین گفت پس پهلوان از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 9
1. چنین گفت پس پهلوان با زرسپ
که بفروز دل را چو آذرگشسپ
تخوار سراینده از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 10
1. تخوار سراینده گفت آن زمان
که آمد بر کوه کوهی دمان
فرود جوان را از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 11
1. فرود جوان را دژ آباد بود
بدژ درپرستنده هفتاد بود