گفتار اندر داستان فرود سیاوش در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 چنین گفت پس پهلوان با زرسپ که بفروز دل را چو آذرگشسپ

2 سلیح سواران جنگی بپوش بجان و تن خویشتن دار گوش

3 تو خواهی مگر کین آن نامدار وگرنه نبینم کسی خواستار

4 زرسپ آمد و ترگ بر سر نهاد دلی پر ز کین و لبی پر ز باد

1 فرود جوان را دژ آباد بود بدژ درپرستنده هفتاد بود

2 همه ماهرویان بباره بدند چو دیبای چینی نظاره بدند

3 ازان بازگشتن فرود جوان ازیشان همی بود تیره‌روان

4 چنین گفت با شاهزاده تخوار که گر جست خواهی همی کارزار

1 چو بهرام برگشت با طوس گفت که با جان پاکت خرد باد جفت

2 بدان کان فرودست فرزند شاه سیاوش که شد کشته بر بی گناه

3 نمود آن نشانی که اندر نژاد ز کاوس دارند و ز کیقباد

4 ترا شاه کیخسرو اندرز کرد که گرد فرود سیاوش مگرد

1 سه روزش درنگ آمد اندر چرم چهارم برآمد ز شیپور دم

2 سپه برگرفت و بزد نای و کوس زمین کوه تا کوه گشت آبنوس

3 هرآنکس که دیدی ز توران سپاه بکشتی تنش را فگندی براه

4 همه مرزها کرد بی‌تار و پود همی رفت پیروز تا کاسه‌رود

1 چنین گفت شاه جوان با تخوار که آمد بنوی یکی نامدار

2 نگه کن ببین تا ورا نام چیست بدین مرد جنگی که خواهد گریست

3 بخسرو تخوار سراینده گفت که این را ز ایران کسی نیست جفت

4 که فرزند گیوست مردی دلیر بهر رزم پیروز باشد چو شیر

1 چو خورشید تابنده بنمود چهر خرامان برآمد بخم سپهر

2 ز هر سو برآمد خروش سران گراییدن گرزهای گران

3 غو کوس با نالهٔ کرنای دم نای سرغین و هندی درای

4 برون آمد از بارهٔ دژ فرود دلیران ترکان هرآنکس که بود

1 همی گفت و جوشن همی بست گرم همی بر تنش بر بدرید چرم

2 نشست از بر اژدهای دژم خرامان بیامد براه چرم

3 فرود سیاوش چو او را بدید یکی باد سرد از جگر برکشید

4 همی گفت کین لشکر رزمساز ندانند راه نشیب و فراز

1 چو خورشید تابنده شد ناپدید شب تیره بر چرخ لشکر کشید

2 دلیران دژدار مردی هزار ز سوی کلات اندر آمد سوار

3 در دژ ببستند زین روی تنگ خروش جرس خاست و آوای زنگ

4 جریره بتخت گرامی بخفت شب تیره با درد و غم بود جفت

1 سه روزش درنگ آمد اندر چرم چهارم برآمد ز شیپور دم

2 سپه برگرفت و بزد نای و کوس زمین کوه تا کوه گشت آبنوس

3 هرآنکس که دیدی ز توران سپاه بکشتی تنش را فگندی براه

4 همه مرزها کرد بی‌تار و پود همی رفت پیروز تا کاسه‌رود

1 گزین کرد زان لشکر نامدار سواران شمشیرزن سی‌هزار

2 برفتند نیمی گذشته ز شب نه بانگ تبیره نه بوق و جلب

3 چو پیران سالار لشکر براند میان یلان هفت فرسنگ ماند

4 نخستین رسیدند پیش گله کجا بود بر دشت توران یله