ساقی قدحی که از از بابافغانی شیرازی رباعی 13
1. ساقی قدحی که از میان خواهم رفت
آشفته و مست از جهان خواهم رفت
افسوس که آتشم ببیهوده از بابافغانی شیرازی رباعی 14
1. افسوس که آتشم ببیهوده فسرد
وین جام لبالبم رسیدست بدرد
هر دم چو فلک بوضع از بابافغانی شیرازی رباعی 15
1. هر دم چو فلک بوضع دیگر گردد
کام دل ازو کجا میسر گردد
تا از نظرم نهفته از بابافغانی شیرازی رباعی 16
1. تا از نظرم نهفته یی همچو پری
دیوانه شدم ز غایت در بدری
جام می و بزم عشرت از بابافغانی شیرازی رباعی 17
1. جام می و بزم عشرت از میخواران
فردوس جزای عمل هشیاران
من می نه پی دفع خرد از بابافغانی شیرازی رباعی 18
1. من می نه پی دفع خرد می نوشم
حقا که بدفع خوی بد می کوشم
تا خار کند نزاع از بابافغانی شیرازی رباعی 19
1. تا خار کند نزاع همسنگی گل
زایل نشود ز غنچه دلتنگی گل
از گلشن جان غرض از بابافغانی شیرازی رباعی 20
1. از گلشن جان غرض گل روی تو بود
زین باغ مراد سرود دلجوی تو بود
یا رب سببی که آب از بابافغانی شیرازی رباعی 21
1. یا رب سببی که آب حسرت نخورم
وز جام هوس شراب غفلت نخورم
یا رب بفقیری و جگر از بابافغانی شیرازی رباعی 22
1. یا رب بفقیری و جگر سوزی ما
وز شعله ی شوق تو دل افروزی ما
ای دل بهوس روزی از بابافغانی شیرازی رباعی 23
1. ای دل بهوس روزی ننهاده مخواه
با قسمت خود بساز و از غصه مکاه
ایزد همه خلق و لطف از بابافغانی شیرازی رباعی 24
1. ایزد همه خلق و لطف بخشید ترا
وز خلق جهان بلطف بگزید ترا