ساقی قدحی که از میان خواهم رفت از بابافغانی رباعی 13
1. ساقی قدحی که از میان خواهم رفت
آشفته و مست از جهان خواهم رفت
افسوس که آتشم ببیهوده فسرد از بابافغانی رباعی 14
1. افسوس که آتشم ببیهوده فسرد
وین جام لبالبم رسیدست بدرد
هر دم چو فلک بوضع دیگر گردد از بابافغانی رباعی 15
1. هر دم چو فلک بوضع دیگر گردد
کام دل ازو کجا میسر گردد
تا از نظرم نهفته یی همچو پری از بابافغانی رباعی 16
1. تا از نظرم نهفته یی همچو پری
دیوانه شدم ز غایت در بدری
جام می و بزم عشرت از میخواران از بابافغانی رباعی 17
1. جام می و بزم عشرت از میخواران
فردوس جزای عمل هشیاران
من می نه پی دفع خرد می نوشم از بابافغانی رباعی 18
1. من می نه پی دفع خرد می نوشم
حقا که بدفع خوی بد می کوشم
تا خار کند نزاع همسنگی گل از بابافغانی رباعی 19
1. تا خار کند نزاع همسنگی گل
زایل نشود ز غنچه دلتنگی گل
از گلشن جان غرض گل روی تو بود از بابافغانی رباعی 20
1. از گلشن جان غرض گل روی تو بود
زین باغ مراد سرود دلجوی تو بود
یا رب سببی که آب حسرت نخورم از بابافغانی رباعی 21
1. یا رب سببی که آب حسرت نخورم
وز جام هوس شراب غفلت نخورم
یا رب بفقیری و جگر سوزی ما از بابافغانی رباعی 22
1. یا رب بفقیری و جگر سوزی ما
وز شعله ی شوق تو دل افروزی ما
ای دل بهوس روزی ننهاده مخواه از بابافغانی رباعی 23
1. ای دل بهوس روزی ننهاده مخواه
با قسمت خود بساز و از غصه مکاه
ایزد همه خلق و لطف بخشید ترا از بابافغانی رباعی 24
1. ایزد همه خلق و لطف بخشید ترا
وز خلق جهان بلطف بگزید ترا