غزلیات و قصاید در دیوان اشعار میرزاده عشقی

1 سزد ای شام چرخ تیره وش! وقتی سحر گردی نه هر شام و سحر، ای تیره گردون تیره تر گردی

2 چه ظلم است؟ این مدام آسایش آسودگان خواهی پی آزردن آزردگان شام و سحر گردی!

3 چه عدل است؟ این به کام نیک بختان نوش آشامی! سپس اندر به جان، زشت اختران را نیشتر گردی!

4 چه لازم؟ خلقت خوش طلعان و تیره اقبالان که بی خود باعث ترجیح این بر آن دگر گردی

1 نوع بشر سلاله قابیل جابری: آموخت از نیاش، به جای برادری

2 جنگ است جنگ، خاک اروپا نهفته است در زیر یک صحیفه پولاد اخگری

3 ایتالی و فرانسه و روس و انگلیس بلغار و ترک و ژرمن و اتریش و هنگری

4 بس بمب و توپ جای به جا کرده کوه و دشت ترسم دگر فتد، کره از این مدوری

1 عاشقی را شرط تنها ناله و فریاد نیست تا کسی از جان شیرین نگذرد فرهاد نیست

2 تا نشد رسوای عالم کس نشد استاد عشق نیم رسوا عاشق، اندر فن خود استاد نیست

3 ای دل از حال من و بلبل چه می‌پرسی برو ما دو تن شوریده را کاری به جز فریاد نیست

4 به به از این مجلس ملی و آزادی فکر من چه بنویسم قلم در دست کس آزاد نیست

1 جهان را دائما این رسم و این آیین نمی‌ماند اگر چندی چنین ماندست، بیش از این نمی‌ماند

2 به چندین سال عمر، این نکته را هر سال سنجیدی که آن اوضاع دی، در فصل فروردین نمی‌ماند

3 همان گونه که آن اوضاع دیروزی نماند امروز به فردا نیز این اوضاع امروزین نمی‌ماند

4 ببین امروز مردم را، به خون یکدگر تشنه که دیری نگذرد، کاین عادت دیرین نمی‌ماند

1 در هفت آسمانم الا یک ستاره نیست نامی ز من به پرسنل این اداره نیست

2 بی اعتنا به هیئت کابینه فلک گردیده ام که پارتیم، یک ستاره نیست

3 بر بی شمار مهر فلک، پشت پا زدم خصم چو من فلک زده ای را شماره نیست!

4 عار آیدم من ار، به فلک اعتنا کنم ار من به چرخ جز به حقارت نظاره نیست

1 شب به سرم نوبه تاخت، روز تب آمد هر چه در این روزگار روز و شب آمد

2 رفته ام از دست، دسته دسته بس امسال دست طبیبم به روی نبض تب آمد

3 هر چه به من می رسد، ز دست زبانست جان من از دست این زبان به لب آمد

4 کس ز عزیزان، عیادتم ننماید نوبه و تب زنده باد، روز و شب آمد

1 بتا، نظام، دگر ناز و عشوه سازی نیست که این معامله سربازی است، بازی نیست!

2 مکن مداخله در این کار مملکت ای شیخ که این مباحثه غسل بی نمازی نیست

3 کلاه خویش نما قاضی: این همه قاضی: چه لازم است، که اندر خزانه غازی نیست!

4 فریب مهر مخور، ای عروس! کاین داماد: به جز پی به کف آوردن جهازی نیست؟

1 امشب آماده یار و بزم و شرابست گو که همین امشبم ز عمر حسابست

2 هر شبم از هجر، آب دیده روان بود امشبم از شوق وصل، دیده پرآبست

3 لب به لب میگسارش نازده مستم آنچه زیادست این میانه شرابست

4 نقش گل سرخ بر حباب چراغست خوبی این منظر نکو ز دو بابست:

1 ای دوست ببین بی‌سر و سامانی ایران بدبختی ایران و پریشانی ایران

2 از قبر برون آی و ببین ذلت ما را این ذلت ایرانی و ویرانی ایران

3 آوخ که لحد، جای تو شد تا به قیامت! رفتی و ندیدی تو پریشانی ایران:

4 از وضع کنونی و ز بدبختی ملت زین فقر و پریشانی و ویرانی ایران

1 من چو یک غنچه بشکفته گریبان چاکم گر چو گل باشم، در چشم خسان خاشاکم

2 داده فتوای به ناپاکی من مفتی شهر کز چه بر ساحت پاکیزه دین هتاکم

3 شکر یزدان که خود این عیب نکردند مرا که بر دیده ناپاک کسان ناپاکم

4 گر در آئینه ناپاک ببینی، رخ پاک نقص رخ نیست، چنین حکم کند ادراکم